سیدافشین شروفی - استادیاردانشکده پرستاری و مامایی نسیبه ساری دانشگاه علوم پزشکی مازندران
حسین روحی مقدم - دانشجوی کارشناسی ارشدپرستاری مراقبت ویژه دانشکده پرستاری و مامایی نسیبه ساری دانشگاه علوم پزشکی مازندران
یداله جنتی - استادیارمرکز تحقیقات روانپزشکی و علوم رفتاری دانشگاه علوم پزشکی مازندران
جمشید یزدانی چراتی - استادیاردکتری امارزیستی مرکز تحقیقات علوم بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی مازندران

بخش مراقبت ویژه ICU یکی ازپراسترس ترین مکانها دربیمارستان محسوب میشود نه تنها برای بیماران بلکه نزدیکترین افراد خانواده بیمار نیز ممکن است بحران عاطفی را تجربه کنند بیماریهای وخیم و بستری شدن دربخش مراقبت ویژه اغلب بدون هشدراقبلی رخ میدهند و خانواده هایی که قادر به سازگاری باشرایط پیش آمده نیستند ممکن است دچار اسیب روحی و بحران عاطفی میشوند به عبارت دیگر تایید بیماری و بستری شدن فردی که نقش مهمی درخانواده ایفا می کند میتواند درتمامیت ساختارخانواده اختلال ایجادکند دراین مدت ممکن است اعضایخانواده تغییر درنقش را تجربه کرده و ا حساس ترس و ناامنی می کنند زیرا آنها ازآمادگی روانی کافی جهت رویارویی با موضوع پذیرش عضوی ازاعضای خانواده دربخش مراقبت ویژه برخوردار نیستند ترس ازمرگ تردید نسبت به پیش اگهی و درمان تضادهای عاطفی نگرانی درباره شرایط اقتصادی تغییرات درنقش ها و اختلال درامورروزمره میتواند واکنشهای شوک خشم ناامیدی و اضطراب و افسردگی را به ویژه در72ساعت اول بستری ازسوی اعضای خانواده درپی داشته باشد دربعضی ازموارد اعضای خانواده حتی استرس بیشتری نسبت به بیماران تجربه می کنند که درموقعیت های استرس زایی که خاص بخشهای مراقبت ویژه هستند افزایش می یابد