معصومه آرزومند امیدی لنگرودی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه بیرچند
عباس خاشعی سیوکی - استادیار گروه مهندسی آب دانشگاه بیرجند
سامان جوادی - استادیار گروه مهندسی آب پردیس ابوریحان، دانشگاه تهران
سیدرضا هاشمی - استادیار گروه مهندسی آب دانشگاه بیرجند

در اکثر مناطق ایران آبهای زیرزمینی که تأمین کننده اصلی آب کشاورزی،شرب و صنعت هستند که در حال حاضر تحت تأثیر برداشت بی رویه قرار گرفته است.با توجه به عدم امکان جایگزینی این منبع آب ارزشمند،محافظت از آن امری ضروری به نظر می رسد.دشت آستانه-کوچصفهان به علت وجود زمین های شالی زیاد و مصرف بیش از حد کودهای نیترات جزء مناطق آسیب پذیر است.در این مقاله برای برآورد آسیب پذیری دشت از روش دراستیک استاندارد و دراستیک سلسله مراتبی استفاده شد و دو روش مورد مقایسه قرار گرفت.نتایج نشان داد که روش دراستیک سلسله مراتبی مناطق آسیب پذیر را خیلی بهتر نشان داد طوریکه در نقشه دراستیک سلسله مراتبی 9/7 درصد از دشت دارای آلودگی خیلی زیاد است ولی در نقشه دراستیک استاندارد 0/0008 درصد دشت دارای این وضعیت است.علت این امر این است که وزنها در روش دراستیک استاندارد برای تمامی مناطق یکسان در نظر گرفته می شود که این امر نادرست است ولی کارشناسان آب زیرزمینی منطقه آشنایی بیشتری با میزان تأثیر پارامترها در وضعیت آلودگی آبخوان دارند به همین دلیل وزن های درست تری طبق نظر کارشناسی به دست می آید.

آسیب پذیری،دراستیک،روش سلسله مراتبی،دشت آستانه-کوچصفهان