بررسی پیامد های زیست محیطی خشکسالی اکوسیستم های تالابی مطالعه موردی (تالاب هامون)

ایران با متوسط بارندگی سالانه حدود ۲۰۰ میلیمتر جزو مناطق خشک جهان محسوب می گردد. این میزان بارندگی کمتر از میانگین بارندگی سالانه جهان می باشد و به همین دلیل بسیاری از اکوسیستم های طبیعی (همچون تالاب) آن رو به زوال رفته است. تالاب هامون یکی از بزرگترین تالاب های آب شیرین در ایران بود که در سال ۱۹۷۲ به عنوان تالاب بین الملی شناخته شد. این تالاب بنا به دلایلی طبیعی و انسانی هم اکنون کاملا خشک شده است. زندگی مردم سیستان و محیط اکولوژیکی سیستان به وجود تالاب هامون بستگی دارد، به گونه ای که پس از خشکسالی های اخیر و نابودی تالاب باعث تغییر شدید محیط اکولوژیکی و انسانی منطقه شده است. این مقاله با هدف بررسی بررسی پیامد های طبیعی و انسانی خشکسالی اکوسیستم تالاب هامون و با استفاده از روش توصیفی و مطالعات میدانی و با بهره گیری از تحقیقات کتابخانه ای تهیه شده است. جهت تطبیق داده ها با واقعیت از بررسی های میدانی استفاده شده است. در نهایت مطالعات صورت گرفته نشان داد که مرگ تالاب هامون به صورت یک بحران جدی در منطقه نمود پیدا کرده و جهت کاهش اثرات منفی آن، این بحران بررسی شده و راهکارهای عملی در این زمینه ارائه شود.

کلیدواژه ها:

بحران زیست محیطی ، خشکسالی ، اکوسیستم ها ، تالاب هامون