عبدالمجید رضایی کیخا - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه زابل

کشاورزی مهم ترین بخش اقتصادی کشور است، استقلال کشور در گروه توسعه کشاورزی است. در واقع روستا و اقتصاد روستایی از بدو پیدایش تاکنون قرابت زیادی با کشاورزی و زیر بخش های آن بویژه زراعت و باغداری داشته است. با در نظر گرفتن اندازه زمین دهقانان، وضعیت دامداری، باغداری، مالکیت ابزار و وسایل تولید و روابط آنان با بازار فروش، حداقل سه گروه از دهقانان در ایران قابل تشخیص هستند که در اینجا به بررسی دهقانان خرده پا و اثراتی که کشاورزی آنان بر اقتصاد روستا می تواند داشته باشد پرداخته شده است. به منظور رسیدن به این هدف بخش پشت آب شهرستان زابل مورد بررسی قرار گرفته است. روش تحقیق با استفاده از روش کتابخانه ای- میدانی و تحلیل آن با نرم افزار excel SPSS, صورت گرفته است. جامعه آماری تحقیق کلیه کشاورزان خرده مالک واقع در شهرستان نیمروز بوده اند. روستاهای بالای 100 خانوار که جمعأ شامل 50 روستا بود انتخاب و با کمک پرسشنامه مورد سنجش قرار گرفته اند. نتایج حاکی از آن است که بخش کشاورزی در این روستاها به عنوان بخش پایه و استراتژیک اقتصاد، تأمین کننده غذا و معاش برای آن ها می باشد و در طولانی مدت می تواند برای اقتصاد روستا هم مفید باشد.

کشاورزان خرده پا، کشاورزی، شیب آب، اقتصاد