تعیین فراوانی سویه های لیستریا منوسیتوژنز در نمونه های بالینی و غیربالینی به روش فنوتیپی و تأیید آن با روش PCR
سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 934
فایل این مقاله در 6 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJMM-7-2_003
تاریخ نمایه سازی: 5 آبان 1393
چکیده مقاله:
زمینه و اهداف: لیستریا منوسیتوژنز یک پاتوژن فرصتطلب و عامل بیماری لیستریوزیس با طیف بالینی گسترده میباشد؛ بنابراین آلودگی با لیستریا مونوسیتوژنز تهدیدی برای سلامتی به ویژه افراد باسرکوب سیستم ایمنی محسوب میگردد. هدف از انجام این مطالعه، تعیین فراوانی لیستریا منوسیتوژنز بااستفاده از روش های فنوتیپی و تأیید ایزولههای شناساییشده از طریق روش PCR در نمونههای بالینی وغیرکلینیکی میباشد.مواد و روش کار: در این مطالعه 716 نمونه بررسی شد. پس از رشد ابتدا بر روی محیط اختصاصی پالکام آگار کلنی های رشد یافته با استفاده از تست های رایج بیوشیمیایی مورد ارزیابی قرار گرفتند. درنهایت، از واکنش زنجیره پلیمرازPCR به منظور تأیید سویهها استفاده گردیدتعداد 46 7/4درصد ایزوله لیستریا منوسیتوژنز ازکل 617نمونه جمع آوری شده جداگردید ازبین 170نمونه بالینی تعداد 148/2درصد سویه شامل 4 7/5درصد سویه ازجفت 2 5/7سویه ازادرار 5 14/2درصد سویه ازسواب واژن و 3 8/5درصد سویه ازرکتال سواب جداشدند همچنین 5 7/1درصد 210درصد و2 11/7درصد سویه نیز از 116 نمونه لبنی مختلف به ترتیب شامل پنیر، خامه و کشک به دست آمدند. از 211 نمونه فرآوردههای مختلف گوشتی نیز، 11 5/2درصد سویه جدا شد که شامل 5 5/5درصد 4 7/2درصد و2 3درصد به ترتیب ازسوسیس، عصاره گوشت و عصاره مرغ بود. در نهایت، 1 9/3درصد سویه از130نمونه دامی جداسازی گردید که شامل 6 10درصد تا ازبز 4 8درصد سویه ازگوسفند و2 10درصد سویه ازگاو بودند درواکنش PCR نیز تمامی 67 سویه لیستریا منوسیتوژنز دارای ژنinlAبودند.مطالعه حاضر آلودگی نمونههای بالینی و غیرکلینیکی به لیستریا منوسیتوژنز را نشان میدهد؛ بنابراین، استفاده از یک تکنیک ساده و استاندارد از قبیلPCRجهت ردیابی سریع این باکتری ازمنابع مختلف ضروری به نظر میرسد
کلیدواژه ها:
نویسندگان
اباذر پور نجف
گروه میکروب شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
لیدا لطف الهی
گروه میکروب شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران
غلامرضا ایراجیان
گروه میکروب شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
عبدالله اردبیلی
گروه میکروب شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گلستان، گرگان، ایران