زهرا محققیان - دانشجوی دکتری علوم قرآن و حدیث دانشگاه اصفهان
سهیلا بوجاری - کارشناس ارشد گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه اصفهان

القای نگرش مثبت و امیدوارانه نسبت به آینده، ضمن ایجاد تلاشی هدف مند در انسان و تضمین سلامت روان او، یکی از موضوعاتاساسی و مهم در راستای تکامل آدمی است که یادآوری آن به افراد، مخصوصاً جوانان بسیار ضرورت دارد. از سویی دیگر فرهنگ بهعنوان بنیاد اجتماع و هدف والای حرکت های انسانی، نماد انسانیت است و از این میان، فرهنگ سازی مفهوم امید بر پایه قرآن وترویج فرهنگ امید قرآنی در راستای تربیت اسلا می نسل ها، یکی از اصلی ترین مأموریت های دین برای زندگی تلقی شده و بهترینالگو برای ایجاد نگرش مثبت در آدمی به شمار می آید.این مقال درصدد است با توجه به اهمیت و جایگاه فرهنگ سازی تفکر مثبت اندیشی در میان اقشار مختلف جامعه، ضمن تبیینسیمای پسندیده و ناپسند امید در قرآن، به استخراج راهکارهای وحیانی جهت القای فرهنگ مثبت اندیشی در فرد و نیز جامعهبپردازد. یافته های پژوهش حاکی از آن است که چون در جهان بینی توحیدی، نگرش امیدوارانه تحفه ای الهی است، به همین دلیلسیمای پسندیده آن در قرآن، در ارتباط با الله است و تنها آن امیدواری و امیدپروری که از معارف الهی سرچشمه می گیرد، بهفرهنگ سازی مثبت اندیشی حقیقی در آدمی منتهی می گردد.

مثبت اندیشی، امید، فرهنگ سازی، قرآن