فرنوش فخیمی - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق خصوصی دانشکده اقتصاد و علوم اجتماعی دانشگاه شهید چمران اهواز

طبق قاعده نفی عسر وحرج که مستند فقهی ماده 1130 قانون مدنی ایران است؛ زوجه می تواند در صورتی که حالتعسر و حرج خویش را در دادگاه اثبات کند بدون رضایت و حضور همسر خویش درخواست طلاق نماید. به دلیل عدمتصریح در قانون؛ مبنی بر اینکه نوع طلاق قضایی رجعی است یا بائن؛ میان فقها و حقوقدانان اختلاف نظر وجود داردلذا ضرورت دارد نظری که با موازین فقهی، حقوقی و عقلی همچنین با فلسفه ایجاد طلاق قضایی از یک سو و از طرفدیگر حفظ نهاد خانواده انطباق بیشتری دارد انتخاب شود. با عنایت به اینکه مصادیق مندرج در تبصره الحاقی مادهمذکور حصری نیست، بررسی مصادیق جدید آن در جامعه کنونی می تواند راهگشای قضات در حل پرونده هایمطروحه باشد.در مقاله حاضر به بررسی موارد مذکور پرداخته شده است

عسر و حرج، طلاق، طلاق قضایی