صدای سکوت تهی (فضای منفی) در مسجد

معماری هنری است برای نظم بخشیدن به فضا و در این میان معماری قدسی به مدد تکنیک های مختلف معماری هدفاصلی خود را در قرار دادن انسان در محضر پروردگار از طریق تقدس بخشیدن به فضایی که می سازد و بدان نظم میدهد، تحقق می بخشد. معماری قدسی اسلام پیش از هر چیز در وجود مسجد متجلی است که خود تجسم بازآفرینی نظمو آرامش طبیعت است. سوالی که اینجا مطرح می شود این است که مسجد را چه چیز مسجد می کند؟ در این نوشتاراین مطلب مورد توجه قرار می گیرد که در معماری مسجد، فضای خالی از طریق درآمیختن حس حضور الهی با اشکالمادی نقش مثبتی را ایفا می کند و به آن ها تعالی می بخشد. از آنجا که الوهیت هرگز تنزل یا تجلی مادی نیافته است،در ذهن مسلمان همواره مطلق و نامحدود باقی مانده است. اصل مورد توجه این نوشتار، توجه به این مطلب است کهفضای خالی درون مسجد نه تنها عارضی نیست، بلکه عمداً به گونه ای طراحی شده است که هرگونه تراکم یا کششی کهمانع گسترش کلام در فضای نامحدود شود را خنثی نماید. بدین گونه، در نهایت به این اصل می رسیم که معماریمسجد و چهره ظاهری آن به گونه ای شکل گرفته تا از طریق رمز و تمثیل، اسماء و صفات گوناگون الوهیت را جلوه گر نماید.

کلیدواژه ها:

فضا ، مسجد ، سکوت ، تهی ، توحید