محمود خلیلی - دپارتمان جامعه شناسی دانشگاه دولتی ارمنستان

این تحقیق نشان می دهد، نگاه پارادایمی تلویزیون ایران از سال 1337 تا 1391 به منظور ترغیب جوانانچگونه بوده است. جامعه آماری برنامه های تلویزیون و جامعه نمونه تعداد 112 برنامه در پوشش فیلم،سریال،می باشد. روش نمونه گیری به صورت تصادفی ساده و روش گردآوری اطلاعات اسنادی از ابتدای تاسیستلویزیون تا انتهای سال 1391 از طریق ضبط برنامه های تلویزیون های ماهواره ای، ویدئو، و سی دی است.به عنوان تکنیک ثبت و ضبط داد ه ه ا ا ز متن برنامه های (Analysis Content) روش تحلیل محتوامی باشد. همچنین داده ها پس از (Inverse Questioner) تلویزیونو به عنوان پرسشنامه معکوستوصیف و تحلیل شده اند. ازاینرو، سؤال تحقیق این است، نگاه تلویزیون به SPSS کدگذاری با نرم افزارلحاظ پارادایمی در ترغیب جوانان از ابتدای تاسیس تلویزیون تا 1391 چگونه است؟.نتایج محتوای برنامه های تلویزیون نشان می دهد، نگاه پارادایمی تلویزیون در ترغیب جوانان از سال 1337تا 1357 بیشتر کارکردگرایی، عمل گرایی ویا پراگماتیسمی به منظور عینیت گرایی کردن جوانان است.دراین دوره، تلویزیون انسان را بی اراده، نابرابری، خودخواه، ابزار و بی توجه به ارزشها فرض می کند و جوانانرا به برتری، ثروت،مصرف گرایی ترغیب می کند. نگاه تلویزیون از بهمن سال 1357 تا اواسط 1370 تغییرمی کند و رویکردی دینی توآم با انتقاد به برنامه های تلویزیون به ویژه برنامه های قبل از 1357 دارد و بهنوعی به پارادایم انتقادی با رویکرد دینی است. در این دوره، برنامه های سرگرمی تلویزیون جوانان را بهذهنیت گرای سوق می دهد و آنان را به عقلانیت، اراده، حق انتخاب، آخرت، نگاه برابر، آشکار کردن لایه هاپنهان جامعه و سیاست ترغیب می کند. به طوری که از اواسط 1370 تا 1391 تلویزیون از ترکیب دو نگاهپارادایمی کارکردگرایی و هرمنوتیکی ویا تفسیرگرایی با رویکرد دینی برای ترغیب آنان استفاده می کند و همانسان را به امور اخروی و هم امور دنیوی سوق می دهد و قصد دارد مخاطب را هم به عینیت گرایی و ذهنیت گرایی ترغیب کند.

رویکرد ذهنیت گرایی، رویکرد عینیت گرایی، ترغیب، تلویزیون ، جوانان