مهدیه نخعی - دانشجوی دکترای جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرند
پرویز نوروزی ثانی - استادیار جغرافیا و برنامه رزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرند

در اواخر قرن نوزدهم ، ظهور جغرافیای نو ، با توسعه سیاستهای امپریالیستی ، غارت و تصرف سرزمین هایدیگران،استعمارگری همه قدرتهای اروپایی ،طرح جبرمحیطی جهت بهره کشیهای استعماری و بالاخرهداروینیسم اجتماعی(لزوم برنده شدن قوی درجامعه وجهان) و لامارکسیسم اجتماعی همراه بوده است. در برابراین بی رحمی و ظلم که از اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم بر بشریت تحمیل گشت . عده ای ازجغرافیدانان به انسانی ساختن جغرافیا پرداختند تا جغرافیا را که به صورت ابزاری در دست استعمارگران بود بهخدمت بشربت در آورند و از طریق جغرافیا با منافع و سوداگریهای استعماری و امپریالیستی به مبارزه بپردازند.در این راه، دو جغرافیدان ، با بنیانگذاری مکتب جغرافیای آنارشیستی ، بیش از همه در تلاش بودند و حیاتخود را در این راه فدا کردند .این دو عبارت بودند از:الیزه رکله(جغرافیدان فرانسوی) و پتر کروپوتکین(جغرافیدانروسی).هر دوجغرافیدان،به جای عامل رقابت، در صحنه زندگی به اصل(تعاون و همیاری متقابل) اعتقاد داشتند وتحمیل داروینیسم اجتماعی و لامارکسییم اجتماعی را بر جامعه بشری،کثیف وغیرقابل قبول وناسازگار می دانستند.

جغرافیای نو، سیاست امپریالیسم، جبرمحیطی، داروینیسم اجتماعی، جغرافیای آنارشیست