مهری چنگی آشتیانی - استادیار دانشکده شریعتی

مرگ و معاد، دغدغه همیشگی انسان در طول تاریخ بوده است. در میان مسائل مربوط به معاد، معاد جسمانیبه طور خاص، مورد دغدغه زیاد متفکران بوده است و همیشه برای اثبات آن کوشیده اند. شیخ الرئیسابوعلی سینا با آن همه ذکاوت وحدت ذهنی خود، از اثبات عقلی معاد اظهار عجز می کند. و از ناحیه شریعت،به صورت تعبد می پذیرد.اولین کسی که بر معاد جسمانی استدلال عقلی و فلسفی آورده است،صدرالمتالهین است. ایشان این نوع از معاد را با مبانی بسیار دقیق فلسفی خویش اثبات کرده است. ویمعتقد است ، نفس به واسطه مرتبه خیالی خود که مجرد و باقی است ، در قیامت بدون مشارکت ماده و فقطاز جهات فاعلی ، بدنی عینی متناسب با ملکات خود خلق می کند که جنس آن از ماده اخروی غیر قابل فساد است و هر کس آن را ببیند ، می گوید همان است که در دنیا بود

معاد جسمانی، معاد روحانی، تجرد خیالی، صدرالمتالهین، بدن دنیوی، بدن اخروی