ناصر رمضانی - دکترای علوم سیاسی، پژوهشگر جامعه شناسی
امین ابراهیمی دهکردی - کارشناس ارشد طراحی شهری، دانشجوی کارشناسی ارشد جامعه شناسی

تاب آوری در بسیاری از حوزه ها به یک اصطلاح مهم تبدیل شده است. واژه تاب آوری، اغلب به مفهوم «بازگشت به گذشته» به کار می رود که از ریشه لاتین Resilio به معنای «برگشت به عقب» گرفته شده است. تاب آوری یکی از مهم ترین مباحث تحقیق در زمینه رسیدن به پایداری است. در این پژوهش به کمک جمع آوری ادبیات موضوع و بررسی رفتارهای تاب آورانه و خصوصیات آنان و ویژگی های تاب آوری در چارچوب نگاه جامعه شناسانه این رویکرد مثبت گرا هدف نهایی خود را شناسایی شیوه های میداند که سبب سازگاری هرچه بیشتر آدمی با نیازها و تهدیدهای زندگی شوند، فلذا اغین رویکرد در راستای ارتقا پایداری (شهری) می باشد. در رویکرد تاب آوری دو وجه مورد بررسی است، اول این که فرد یک حادثه یا رویداد آسیب زا و فشار و سختی را تجربه می کند و دوم این که در برابر این حوادث انعطاف پذیر است و برای بازگشت به عملکرد و کارکردهای معمول خود دست به جربان می زند. نیل به اهداف پایداری با رویکرد تاب آوری به دلیل اجتماعی بودن این فرایند بسیار موفقیت انگیز خواهد بود. در پایان نیز نتایج و پیشنهادهای موثر بر ارتقا سطح تاب آوری بیان گردیده است.

تاب آوری، توسعه پایدار، جامعه شناسی شهری، سازگاری با محیط