بررسی میزان امید در زنان و مردان مبتلا به بیماری ام اس شهر اهواز

بیماری ام اس نوعی بیماری مزمن، التهابی و تخریب کننده در دستگاه عصبی مرکزی است. افرادمبتلا به ام اس، علاوه بر اینکه از مشکلات جسمانی رنج میبرند، اغلب، از آسیبها و اختلالات روانی نیزرنج میبرند. عدم امید به زندگی و عدم اعتماد به نفس از جمله مشکلاتی هستند که افراد مبتلا به ام اس با آن دست و پنجه نرم میکنند و لذا به شدت بر کیفیت زندگی این افراد تأثیر گذاشته است. بنابراین هدفاصلی از این پژوهش بررسی میزان امید در بیماران ام اس شهر اهواز بر اساس متغیر جنس و میزان تحصیلات است. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع مقطعی است.کلیه افراد عضو انجمن مبتلایان به ام اس شهر اهواز طبقگزارش دفتر پذیرش و خدمات رسانی این انجمن، حدود 617 نفر بودند. از میان جامعه مذکور، 022 نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده )بر اساس شماره عضویت در انجمن( انتخاب و پرسشنامهی امید میلر دراختیار آنها قرار گرفت بعد از جمع آوری پرسشنامهها 66 نفر به عنوان افراد مورد بررسی انتخاب شد. جهت تحلیل دادهها، روشهای آماری توصیفی، آزمونtمستقل و واریانس به کار رفت. این تحقیق نشان داد که بین زنان و مردان مبتلا به بیماری ام اس در میززان امیزدواری بزه آینزده تفاوتی وجود ندارد و کمترین میزان امید به آینده در بزین بیمزاران ام اس کارشناسزی و دیزولب و بیشزترینمیانگین امید به آینده برای بیماران ام اس در مقطع تحصیلی زیر دیولب و کارشناسی ارشد بوده است. نتیجهگیری: با توجه به پایین بودن سطح امید به آینده در بیماران ام اس پیشنهاد می شزود . برنامزه هزایی جهت توانمندسازی آنان تدارک داده شود تا بتوانند در مقابل تنش ها و فشارهای روانزی بزه خزوبی سازگار شوند.