اثر کاربرد بر و روی بر تشکیل دانه در ذرت

خالی ماندن قسمتی از بلال عارضه ای است که در برخی مزارع ذرت کاری مناطق مختلف ایران دیده می شود. به منظور بررسی تاثیر دو عنصر غذائی روی و بر بر تولید دانه در ذرت ، طی سال های 1383 تا 1385 ، آزمایشی در مازندران اجرا شد . آزمایش به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی، با 20 تیمار در سه تکرار بود. تیمارها ترکیبی از پنج سطح روی (صفر، 8، 16 و 24 کیلوگرم در هکتار روی خالص به صورت مصرف خاکی و محلول پاشی نیم درصد سولفات روی ) و چهار سطح بر (صفر، 20 و 40 کیلوگرم در هکتار اسید بوریک به صورت مصرف خاکی و محلول پاشی آن با غلظت سه در هزار ) بودند و در نهایت نتایج به دست آمده از مازندران نشان داد که کاربرد بر موجب افزایش معنی داری درسطح پنج درصد بر عملکرد دانه گردید اما کاربرد منفرد روی و کاربرد توام روی و بر تاثیر معنی داری بر عملکرد دانه نداشتند. بالاترین عملکرد دانه به میزان 10391 کیلوگرم در هکتار در حالی از کاربرد 120 کیلو گرم در هکتار سولفات روی و 40 کیلوگرم در هکتار اسید بوریک به دست آمد که حدود 1400 کیلو گرم در هکتار بیش از شاهد بود. علاوه بر این کاربرد منفرد روی تنها بر طول بلال و کاربرد توام روی و بر تنها بر طول بلال و محیط بلال تاثیر معنی دار داشتند و بر بقیه پارامترها ی مطالعه شده تاثیر معنی داری نداشتند.

کلیدواژه ها:

روی ، بر ، ذرت دانه ای و تشکیل دانه