پیام زالی کاکش - کارشناس ارشد زراعت، شرکت کشت و صنعت کارون
شاپور لر زاده - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر
ناظر آریان نیا - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر
عبدالکریم بنی سعیدی - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر

به منظور بررسی تأثیر نیتروژن و ژنوتیپ بر عملکرد اقتصادی آفتابگردان ، آزمایشی در سال زراعی 1384-1383 در مزرعه آموزشی پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر در قالب کرت های خرد شده با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجراء گردید . سه سطح نیتروژن ( 0، 100 . 200 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار ) به عنوان تیمار اصلی و سه ژنوتیپ آفتابگردان (آلستار، مستر و لاکومکا ) به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شد . نتایج نشان داد که اثر سطوح نیتروژن بر عملکرد دانه و عملکرد روغن در سطح احتمال 1 درصد معنی دار است . بطوریکه بیشترین عملکرد دانه ( 3683 کیلوگرم در هکتار ) و عملکرد روغن (1442/3 کیلوگرم در هکتار ) در تیمار 100 کیلوگ رم نیتروژن خالص در هکتار و بیشترین محتوای روغن دانه در تیمار شاهد(بدون مصرف نیتروژن) با 53/1 درصد مشاهده شد. بین ژنوتیپها نیز از لحاظ عملکرد دانه و محتوای روغن دانه در سطح 1درصد اختلاف معنی داری وجود داشت . بررسی اثرات متقابل نیز نشان داد که بالاترین عملکر د روغن (1609/1 کیلوگرم در هکتار ) و عملکرد دانه ( 3311 کیلوگرم در هکتار ) در تیمار آلستار و تیمار کودی 100 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار بود. همچنین بیشترین محتوای روغن دانه در تیمار آلستار و تیمار شاهد(بدون مصرف نیتروژن) با میانگین 55/46 درصد مشاهده گردید . به این ترتیب به نظر می رسد که با کاربرد نیتروژن به میزان 100 کیلوگرم در هکتار برای رقم آلستار می توان بالاترین میزان عملکرد اقتصادی را انتظار داشت.

نیتروژن، ژنوتیپ، عملکرد اقتصادی و آفتابگردان