وحید باوی - دانشجوی کارشناسی ارشد اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی دانشگاه شهرکرد
بهروز شیران - دانشیار گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی دانشگاه شهرکرد
مهدی قنواتی - دانشگاه پیام نور و باشگاه پژوهشگران جوان دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان

در این بررسی سه رقم از یک گونه سورگوم شامل دو رقم ایرانی پیام و کیمیا و یک رقم خارجی جامبو به منظور شناسایی ارقام مقاوم از طریق اندازه گیری محتوای کلروفیل و کمیت پروتئین های ریشه و برگ و بررسی الگوی الکتروفورزی آنها مورد مطالعه قرار گرفتند . این بررسی با پنج سطح شوری شامل شاهد (صفر میلی مولار )، 50، 100، 150 و 200 میلی مولار به عنوان عامل اصلی و سه ژنوتیپ سورگوم به عنوان عامل فرعی و دو دوره نمونه برداری (نمونهبرداری بعد از 15 و 30 روز اعمال تنش) به عنوان عامل فرعی فرعی در یک طرح کرت های دو بار خرد شده و با سه تکرار با طرح پایه بلوک های کاملا تصادفی انجام شد . غلظت کلروفیل a و b بعد از استخراج به وسیله دستگاه اسپکتروفوتومتر اندازه گیری شد . استخراج پروتئین های محلول برگی و ریشه به روش گای و همکاران ( 1992 ) انجام شد . برای الکتروفورز پروتئین ها از تکنیک SDS-PAGE به روش لیملی و همکاران ( 1970 ) با تغییراتی استفاده شد . بدین منظور از الکتروفورز عمودی با ژل ناپیوسته استف اده شد . به منظور بررسی مقدار کمی پروتئین های محلول برگی و ریشه سورگوم تحت تنش شوری، از روش برادفورد ( 1976 ) استفاده شد . نتایج حاصله از آنالیز داده ها نشان داد که با افزایش غلظت نمک، میزان کلروفیل a و b ، کلروفیل کل و غلظت پروتئین محلول برگی و ریشه، کاهش یافت . همچنین در سطح شوری 200 میلیمولار بعد از 15 روز تنش و در سطوح شوری 150 و 200 میلی مولار بعد از 30 روز تنش، پروتئینی با وزن مولکولی 50kDa در الگوی الکتروفورزی واریته جامبو مشاهده شد که به نظر میرسد، سنتز این پروتئین در اثر بروز ژنهای مقاومت به تنش باشد.

سورگوم، شوری، الکتروفورز، پروتئین و کلروفیل