اثر کود دهی متعادل بر خصوصیات کمی وکیفی ژنوتیپ های گندم در منطقه ورامین

به منظور بررسی تاثیر کودهای پرمصرف و ریزمغذی، در بهبود خواص کمی و کیفی ژنوتیپ های گندم پاییزه، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی، در سه تکرار در سال زراعی 86-1385 در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی ورامین – پیشوا اجرا شد. کرت های اصلی شامل 5 تیمار کودی: 1) شاهد (نیتروژن و فسفر) 2) شاهد + پتاسیم 3) شاهد + پتاسیم + روی 4) شاهد + پتاسیم + روی + آهن 5) شاهد + پتاسیم + روی + آهن+ مس. کرت های فرعی شامل 3 ژنوتیپ گندم : 1- شیرازی 2- پیشتاز 3 - .M72 نتایج نشان داد که ژنوتیپ و تیمارهای کودی مورد مطالعه، در صفاتی نظیر عملکرد دانه، تعداد دانه در سنبله، و زن هزار دانه، شاخص برداشت، عملکرد پروتئین و عملکرد بیولوژیک در سطح 1 درصد اختلاف معنی دار داشتند . ژنوتیپ شیراز، با میانگین عملکرد دانه 4443.2 کیلوگرم در هکتار نسبت به ژنوتیپ M72 با میانگین 4023.3 کیلوگرم در هکتار ؛ 10 درصد برتری داشته و بالاترین رتبه آماری را به خود اختصاص داد. بالاترین عملکرد دانه، ازتیمار شاهد + پتاسیم + روی + آهن+ مس با متوسط 4941.5 کیلوگرم در هکتارو کمترین عملکرد دانه از تیمار شاهد، با میانگین 3453.1 کیلوگرم در هکتار حاصل شد، بهترین PA/Zn از تیمار شاهد + پتاسیم + روی + آهن ، با میانگین 17.41 و بدترین PA/Zn از تیمار شاهد با میانگین 28.71 به دست آمد. با توجه نتایج حاصله، می توان ژنوتیپ شیراز و تیمار کودی شاهد + پتاسیم + روی + آهن+ مس را برای افزایش عملکرد دانه، درصد پروتئین و کاهش نسبت مولی اسید فتیک به روی در منطقه توصیه کرد.

کلیدواژه ها:

درصد پروتئین ، ژنوتیپ های گندم ، عناصر پر مصرف و کم مصرف ، عملکرد دانه و نسبت مولی اسید فتیک به روی