اثر زمان تلقیح با برادی ریزوبیوم بر روی عملکرد گیاه سویا در خاکهای آهکی خوزستان

استفاده از کودهای بیولوژیک، روشی بسیار مناسب، ارزان و ایمن برای تولید محصول است . سویا از جمله گیاهانی است که در کشت و کار آن قابلیت استفاده از کودهای بیولوژیک و مایه های تلقیح وجود دارد . برای تعیین اثر زمان تلقیح برادی ریزوبیوم بر اجزا عملکردی گیاه سویا، تحقیقی در محدوده اراضی شهرستان بهبهان با چهار تیمار شاهد، تلقیح یک هفته، دو هفته و چهار هفته پس از کاشت در 3 تکرار و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی انجام شد. در این تحقیق روابط رگرسیونی بیوماس، عملکرد روغن و پروتئین، شاخص برداشت (HI)، تعداد غده های فعال و غیر فعال و برخی دیگر از مولفه های عملکرد گیاه مورد بررسی قرار گرفت . نتایج به دست آمده نشان دهنده اثر معنی دار تیمارها بر روی همه اجزای عملکردی بجز تعداد غلاف دربوته می باشد. تمامی صفات مورد بحث بجز میزان نیتروژن برگ سویا قبل از گلدهی در سطح 1 درصد تحت تاثیر قرار گرفتند . آنالیز همبستگی نشان دهنده روابط معنی دار و مثبت شاخص برداشت با تمامی اجزا عملکرد به جز نیتروژن برگ قبل از گلدهی بود . نتایج همچنین حاکی از بیشترین همبستگی مثبت و معنی دار بین عملکرد روغن و پروتئین با تعداد غدد فعال م یباشد. به طور کلی نتایج موید این مسئله است که با گذشت زمان از کاشت، تلقیح اثر بیشتری بر روی تعداد غدد فعال داشته و حضور این گره فعال عملکرد را افزایش داده اند و این تغییر زمان تلقیح به عنوان مدیریت کاهش اثرات محدودیت های محیطی بر روی کارایی تلقیح در گیاه سویا موثر است.

کلیدواژه ها:

سویا ، برادی ریزوبیوم ، همبستگی صفات ، عملکرد روغن و مقدار پروتئین