تاثیر پسمان های گیاهان زراعی و رو شهای مدیریتی آنها در کشاورزی پایدار

بهبود اثرات مثبت پسمان های گیاهی بر تولید گیاهان زراعی و محیط زیست ، تنها به وسیله درک بهتر از پسمان ها، خاک، عوامل مدیریتی و برهمکنش بین آنها محقق می گردد. هیچ کدام از روش های مدیریتی پسمان ها در همه شرایط برتر ن یستند و با تشریح الزامات تولید و پایداری در هر سیستم کشاورزی، بهترین روش مدیریتی انتخاب می شود. در سال های اخیر ، درک بهتر از پایداری ، منجر به تجدید علاقه به استفاده از پسما ن های گیاهی گردیده است ، لذا بایستی تاثیر این پسمان ها و روش های مدیریتی آن بر ابعاد مختلف سیستم های کشاورزی به دقت بررسی گردد. مهم ترین بعدی که بیشترین تاثیر را بر تولید به جا می گذارد، خاک است و پسمان ها بر خصوصیات فیزیکی ، شیمیایی و زیستی خاک به طور قابل ملاحظه ای اثر می گذارند . پسمان ها باعث کاهش فرسایش ها، بهبود ساختمان خاک ، افزایش هدا یت آبی و محتوای رطوبتی خاک و پایین آمدن دمای خاک می گردند . پسمان ها از اسیدی شدن خاک جلوگیری می کنند و نیتروژن ، فسفر و مواد آلی را به ویژه در لایه سطحی خاک افزایش می دهند. هم چنین پسمان ها، شرایط محیطی مناسبی را برای بقا و فعالیت میکرو و ماکروارگانیزم های خاک فراهم می کنند. از نظر رشد و عملکرد گیاهان زراعی، پسمان ها در اقلیمهای گرم و خشک تر، به واسطه کاهش دما و حفظ رطوبت خاک ، شرایط محیطی مناسب تری را برای جوانه زنی، استقرار گیاهچه و رشد گیاه فراهم می کنند و در اقلیم های سرد و مرطوب تر، پسمان ها اثری معکوس دارند. در کل، مدیریت باید به گونه ای باشد که پسمان ها متناسب با نیاز گیاه پوسیده شوند تا بر عملکرد موثر باشند و در توالی گیاهی، بایستی سلامت گیاه قبلی و حساسیت گیاه بعدی را در نظر گرفت. در ارتباط با مهار علف های هرز، حضور فیزیکی پسمان ها بر سطح خاک و اثرات آللوپاتیک آنها، می توانند به عنوان مکملی برای علف کش ها عمل کنند. بالاخره این که روش های مدیریتی پسمان ها با اثر بر حفاظت خاک و عناصر موجود در آن، بر آلودگی محیط زیست اثر می گذارند و در این بین، سوزاندن پسمان ها بیشترین نقش را در ایجاد آلودگی ها دارد.