بررسی اثر نیتروژن، فسفردر عملکرد و پتاسیم در تحمل به شوری گندم تحت شرایط شور

سال انتشار: 1385
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 508

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NABATAT09_372

تاریخ نمایه سازی: 25 مهر 1393

چکیده مقاله:

مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر نیترو ژن و فسفر در عملکرد و اثر پتاسیم درتحمل به شوری گندم تحت شرایط شوردر زمینی به مساحت تقریبی ٢٠٠٠ متر مربع واقع در حومه ورامین در دو آزمایش مستقل طی دو سال اجرا شد . آزمایش اول در قالب طرح کرت های یکبار خرد شده (اسپلیت پلات ) با فا کتور اصلی شوری آب آبیاری در سه سطح شامل آب شیرین (W1) ، آب نیمه شور (W2) و آب شور (W3) و فا کتور فرعی نیتروژن و فسفر به ترتیب با منا بع اوره و سوپر فسفات تریپل در ٧ سطح شا مل ٤ سطح نیتروژن به ترتیب صفر (N0)، ا 50% کمتر از توصیه بر اساس آزمون خا ک (N55) ، توصیه بر اساس آزمون خا ک (N110) و 50% بیشتر از توصیه بر اساس آزمون خا ک (N165) و ٣ سطح فسفر به ترتیب صفر (P0) ا 50% کمتر از توصیه بر اساس آزمون خا ک (P20) و 50% بیشتر از توصیه بر اساس آزمون خاک (P60) بود . آزمایش دوم نیز در قالب طرح کرت های یکبار خرد شده (اسپلیت پلات ) بافاکتور اصلی رقم شامل مهدوی ، قدس و کویر و فاکتور فرعی پتاسیم در ٤ سطح با منبع کود سو لفات پتاسیم به ترتیب صفر (K0)، توصیه بر اساس آزمون خا ک (K100) و مصرف ٢ و ٤ برابر بیشتر از توصیه بر اساس آزمون خا ک (K200، K400) بود تجزیه و تحلیل نتایج نشان داد که در آزمایش اول تغییرات عمل کرد دانه و کاه گندم در بین تیمار های مختلف کود در سطح ١ % معنی دار و در بین تیمار های مختلف آب و اثرات متقابل آب و ک ود در سطح 5% معنی دار بود و بیش ترین عمل کرد به ترتیب ٣٥٦٧ و ٥٧١٩ کیلوگرم در هکتار مربوط به تیمار N110 در آبهای شیرین و نیمه شور (W1,W2) و تیمار N165 در آب شور (W3) بود در آزمایش دوم عملکرددانه و کاه گندم در بین ارقام و اثرات متقابل رقم و پتاسیم از لحاظ آماری اختلاف قابل ملاحظه ای نداشتند ولی در بین تیمار هایپتاسیم در سطح احتمال ١ % اختلاف معنی داری بودند وبیشترین عملکرد دانه و کاه گندم به ترتیب ٤٤٢٠ و ٨١٥٨ کیلوگرم در هکتار مربوط به تیمار مصرف کود پتاسه به میزان ٤ برابر بیشتر از توصیه (K400) بود . لذا نتیجه می شود که درشرایط مشا به آزمایش فوق در اراضی گندمکاری تحت آبیاری با آب آبیاری 7/5 دسی زیمنس بر متر و کمتر با اعمال تیمار مصرف کود نیتروژنه بر اساس آزمون خا ک (N110) ودر آب آبیاری بیش از 7/5 و کمتر از ١٠ دسی زیمنس بر متر با اعمال تیمار مصرف کود نیتروژنه به میزان ٥٠ درصد بیشتر از (N165) می توان کاهش عمل کرد ناشی از شوری آب آبیاری را به مقدار قابل ملاحظه ای تعدیل نمود .همچنین در شرایط شور با افزایش مصرف کودهای پتاسه می توان تحمل به شوری ارقام حساس قدس و مهدوی را افزایش و خسارات ناشی از شوری را تعدیل نمود.

نویسندگان

حمید ملاحسینی

عضو هیات علمی مرکز تحقیقات کشاورزی ورامین