تاثیر قطع آبیاری آخر فصل برکمیت و کیفیت چغندرقند

تنش آب معمولا ناخواسته واجباری است وبیشتر تنش های آبی در چغندرقند در اواخر فصل بهار واوایل فصل تابستان اتفاق می افتد. ولی در برخی مناطق واز جمله کرمانشاه تنش آخر فصل نیز وجود دارد ، بطوریکه زارعین از ابتدای شهریور ماه مزرعه را رها کرده وعملیات آبیاری و کنترل علف های هرز بطور کامل انجام نمی گیرد . به منظور بررسی این موضوع ، تیمار های قطع آبیاری از دهم شهریور ماه سال ١٣٨٤ در کرمانشاه به فاصله هر ١٠ روز تا بیستم مهر ماه اعمال گردید. پس از برداشت ، وضعیت سیلو پذیری (نگهداری ریشه ها در سطح مزرعه) تیمار های مختلف آبیاری نیز (سیلو بمدت ١٠ روز پس از برداشت، سیلو بمدت ٢٠ روز پس از برداشت و سیلو بمدت ٣٠ روز پس از برداشت ) بررسی گرد ید. تیمار های قطع آبیاری بعنوان عامل اصلی وتیمار های دوره ذخیره در سیلو بعنوان عامل فرعی در قالب طرح کرت های خرد شده در زمان با چهار تکرار مورد بررسی قرار گر فتند . نتایج نشان داد که بین تیمار های قطع آبیاری برای صفت عملکرد ریشه از نظر آماری در سطح ٥درصداختلاف معنی دار مشاهده شد و تیمار قطع آبیاری در دهم شهریور با 42/41 تن کمترین عملکرد ریشه و تیمار قطع آبیاری در بیستم مهر ماه با 50/96 تن در ه کتاربالاترین عملکرد ریشه را داشت . روند تغییرات عملکرد ریشه نشان داد که هر چه آبیاری دیرتر قطع گردد عمل کرد ریشه افزایس می یابد. بین تیمار های سیلو پذیری از نظر آماری در سطح ١ درصد اختلاف معنی دار مشاهده گردید. تیمار بدون سیلو با 56/71 تن در هکتار بالا ترین عمل کرد ریشه را داشت نگهداری ریشه های چغندرقند پس از برداشت در سطح مزرعه باعث کاهش وزن ریشه گردید . به طوری که در تیمار ٣٠ روز نگهداری ریشه ها در مزرعه حدود ٢٩ درصد کاهش وزن ریشه مشاهده گردید.

کلیدواژه ها:

چغندرقند ، قطع آبیاری ، عملکرد