ابوالفضل شاه آبادی - استادیار دانشکده اقتصاد و علوم اجتماعی دانشگاه بوعلی سینا
حامد صادقی - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم اقتصادی دانشگاه بوعلی سینا

رقابت پذیری از جمله مباحثی است که طی چند دهه اخیر توجه بسیاری از محققان و سیاستگذاران را به سمت خود معطوف کرده است. در دنیای امروز و با گسترش پدیده جهانی شدن، کشورها تمامی تلاش خود را به کار می گیرند و از همه ظرفیت های خود استفاده می کنند تا بتوانند با ارتقاء توان رقابت پذیری به کسب سهم بیشتر از بازارهای بین المللی نائل آیند. در میان عواملی که موجب افزایش قدرت رقابت پذیری کشورها می شود می توان به شاخص های نیازهای اساسی، کارایی محور و نوآوری محور اشاره نمود که همگی در گزارش رقابت پذیری جهانی مجمع جهانی اقتصاد مورد توجه قرار گرفته اند. در این مطالعه به بررسی وضعیت شاخص کلی رقابت پذیری و همچنین مولفه های نیازهای اساسی و نوآوری محور اثرگذار بر رقابت پذیری در بین کشورهای عضو اوپک بر اساس گزارش رقابت پذیری جهانی 2011-2010 پرداخته می شود. نتایج نشان می دهند وضعیت رقابت پذیری در بین کشورهای مورد بررسی چندان نامناسب نیست، اما باید خاطرنشان ساخت توان رقابتی آنان وابستگی زیادی به زیرساخت ها و محیط کلان اقتصادی که خود تابع صادرات نفت و درامدهای ارزی حاصل از آن می باشد، دارد. در عین حال، وضعیت رقابت پذیری آنان از منظر مولفه های نوآوری نامناسب است. بنابراین به تصمیم گیران اقتصادی این کشورها پیشنهاد می شود توان رقابتی شان را به سمت اتکاء بر مولفه های نوآوری محور که قدرت انعطاف بیشتری داشته و ارزش افزوده بالاتری به دنبال دارد سوق دهند.

رقابت پذیری، مولفه نیازهای اساسی، کشورهای عضو اوپک