عسکر جانعلیزاده - دانشیار دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل ایران
فرزاد فرخ زاد - مربی موسسه آموزش عالی صنعتی مازندران ایران
حمید فتحی شوب - دانشجوی کارشناسی ارشد موسسه آموزش عالی صنعتی مازندران ایران

یکی از کاربردهای مهم ژئوتکستایل به عنوان مسلحکننده، استفاده از آن در شیبهای خاکی به منظور افزایش پایداری و استحکام و نیزپایدارسازی شیبهایی است که بدون تسلیح ناپایدارند. در این مقاله با استفاده از نرمافزار PLAXIS و به روش اجزاء محدود یک مطالعهپارامتریک انجام گرفته و در آن تأثیر عواملی چون تعداد لایههای تسلیح و زاویه شیب خاکریز بر روی ضریب ایمنی، حداکثر جابهجایی نهایی،حداکثر جابهجایی افقی، حداکثر جابهجایی قائم و حداکثر کرنش برشی ایجاد شده در خاکریز مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان داد که با افزایش تعداد لایههای تسلیح، مقدار ضریب ایمنی خاکریز افزایش یافته و مقادیر حداکثر جابهجایی نهایی، حداکثر جابهجایی افقی ، قائم و حداکثر کرنش برشی کاهش مییابد. همچنین با افزایش زاویه شیب خاکریز، مقدار ضریبایمنی خاکریز کاهش و سایر پارامترهای ذکر شده افزایش مییابد

ژئوتکستایل، تسلیح، اجزاء محدود، خاکریز