مقایسه تطبیقی الگوهای اقلیمی پایدار، در معماری ناحیه زاگرس ایران، با اقلیم مشابه خود در سایر نقاط جهان (کشورهای کانادا و سوئیس)

امروزه بهره گیری از انرژی های پایدار به عنوان یک اصل در جهت حفظ منابع طبیعی به شمار می آیند و در ساختمان های کنونی استفاده از عوامل پایدار اقلیمی یک ا متیاز محسوب می شود. این در حالی است که می توان با نگاهی به معماری سنتی ایران در ناحیه زاگرس، به تمهیدات در نظر گرفته شده توسط معماران، جهت سازگاری با اقلیم پی برد؛ و با درنظر داتن شرایط و امکانات زمانه، توجه فراوان آنان را به مقوله ی پایداری و همسازی با اقلیم تحسین نمود. این پژهش بر آن است تا به مقایسه تطبیقی راهکارهای اقلیمی معماری سنتی ایران در ناحیه زاگرس، با اقلیم مشابه خود در سایر نقاط جهان بپردازد. در این نوشتار، ابتدا به بازشناسی و توصیف عناصر اقلیمی پایدار به کاربرده شده در معماری سنتی ناحیه زاگرس پرداته شده و پس از دسته بندی این عناصر، به مقایسه ی تطبیقی آنها با الگوهای مشابه به کار برده شده در سایر اقلیم های سرد و کوهستانی جهان، با ذکر مصادیقی پرداخته می شود. ن تایج نشانگر آن است که راهکارهای اقلیمی معماری سنتی ایران با حفظ مفهوم و کاربرد، اما به صورتی جدیدتر، رنگ و بوی تازه ای در سایر مناطق جهان یافته است.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، معماری اقلیمی ، معماری ناحیه زاگرس ، اقلیم سرد سوئیس ، اقلیم سرد کانادا