حسن رضایی حقیقت - پژوهشکده مهندسی جهاد کشاورزی
محمدرضا مقتدری - پژوهشکده مهندسی جهاد کشاورزی
ابراهیم زنجیریان - پژوهشکده مهندسی جهاد کشاورزی
توحید فرج پور - پژوهشکده مهندسی جهاد کشاورزی

معمولاً اصلاح سطح پلیمرها نظیر سیلیکون رابر به روشهای مختلف شیمیایی، فتوشیمیایی، کرونا، پلاسما و تابش پر انرژی با افزایش قطبیت سطح پلیمر باعث بهبود چسبندگی آن به پلی یورتان می‌شود. یکی از روشهای جایگزین، اصلاح سطح بواسطه آغشته کردن سطح سیلیکون رابر با پرایمرهای سیلانی می باشد که به عنوان ملکولهای پل ساز بین سطح سیلیکون رابر و پلی یورتان عمل می کنند. پرایمرهای سیلانی انواع گروههای مختلف فعال نظیر وینیل، اپوکسی، آمینی و گوگردی جهت واکنش با سطح آلی دارند. در این کار اثر انواع مختلف پرایمرهای سیلانی جهت افزایش چسبندگی سیلیکون رابر به پلی یورتان بررسی شده است. نتایج حاصل نشان می دهد که پرایمر آمینی باعث چسبندگی مناسب بین سیلیکون رابر و پلی یورتان می شود. همچنین تأثیر نسبت های مولی هر کدام از پرایمرها در میزان چسبندگی پلی یورتان به سیلیکون رابر بررسی شده است.

سیلیکون رابر، پلی یورتان، اصلاح سطح، چسبندگی