شهرهای جدید، فضاهای عمومی شهری ؛ چالش ها و راهبردها (نمونه موردی : شهر جدید رامشار(ظرفی که مظروف خود را نشناخته)

تفکر شکل گیری شهرهای جدید بین دوایده آل سرگردان است: از یک سو کیفیات شهر گذشته را دست نایافتنی می داند و از سوی دیگر شهر آینده را به عنوان یک آرمان خوب، نشناخته است. این سرگردانی منجر به پیدایش شهرهایی بدون فضای قابل درک و با شرایطی مشابه یکدیگر در موقعیت های مکانی متفاوت شده است. لذا ضرورت تبیین نوعی هویت مطلوب و متناسب با فرهنگ ساکنین آینده در این شهرها دارای اهمیت فراوانی است.. ساکن بودن نه شهروند بودن، اجبار در اسکان نه اختیار، ساکن شدن در مکانی که هیچ شناسه آشنایی در آنجا وجود ندارد، هیج خاطره ای از قبل آنجا در ذهن ندارد و حتی شهر نیز خاطره ای از خود به یاد ندارد(چون در جایی استقرار یافته که قبل از او فضایی بوده است باز و گسترده در دامن طبیعت). در این ماجرا هم شهر و هم شهروند مقصودی دارند، شهر هویت مکانی را می طلبد و شهروند هویت شهروندی را. در این راستا باید دید که آیازمینه انتقال فرهنگ یک گروه یا قوم به شهر جدید به همراه انتقال آن گروه فراهم شده است یا نه؟ به مکان هایی که بتوانند خاطره ی جمعی در اذهان ساکنین تولید کنند ودر ایجاد حس مکان برای شهروندان موثر باشد توجه شده است؟ فضاهای عمومی قابلیت ترکیب کردن فرهنگ های مختلف را برای پذیرش نقش ایجاد سرزندگی داردیا نه؟ زمینه های سازگار شدن فضاهای عمومی با فرهنگ ساکنین لحاظ شده است یا نه؟ . این مقاله می کوشد مسائلی را که در شکل گیری فضاهای شهری، شهرهای جدید وجود دارد )به طور اختصاصی شهر جدید رامشار) و احیانا در عدم رونق این فضاها موثر بوده را بررسی کند. بدیهی است پس از شناسایی این عوامل و طرح سوالات اساسی که در هر مورد به ذهن متبادر می گردد، به بررسی میدانی پرداخته و پس از محک زدن فرضیات، به ارائه راهبردهای راهگشا در این ارتباط خواهیم پرداخت.

کلیدواژه ها:

شهر جدید ، هویت ، فضای شهری ، سرزندگی ، رامشار