بهبود جداسازی برخی یون های فلزی واسطه اسیدشویی شده از پسماندهای ویژه صنعت تولید روی به روش ا نتقال مایع پلیمری حاوی لیگاند DEHPA

مطالعه ی حاضر، به منظور بررسی توانایی روش انتقال از درون غشای مایع پلیمری به نظور جداسازی یون های نیکل، کادمیم، روی و کبالت اسیدشویی شده از دو نوع پسماند ویژه صنعت روی زنجان انجام گرفت. برای این کار فاز آبی دهنده از اسیدشویی نمونه های دو کیک نیکل- کادمیم و کبالت از صنعت روی زنجان، تهیه گردید. اثر عامل های مختلف مؤثر بر فرآیند انتقال از درون غشای پلیمری پلی ونیل کلرید حاوی حامل اسید بیس (2-اتیل هگزیل) فسفریک اسید (DEPHA) به درون فاز پذیرنده ی اسیدی ((H(2)SO(4)، شامل اثر pH فاز آبی دهنده، غلظت لیگاند در فاز غشایی، نوع و غلظت اسید در فاز آبی پذیرنده و مدت زمان خیساندن غشا در محلول حاوی لیگاند مورد بررسی قرار گرفت. ضریب جداسازی یون های مورد مطالعه در سه فاز آبی دهنده، آبی گیرنده و غشای پلیمری نشان می دهد اثر pH در فاز آبی دهنده و نوع اسید سبب افزایش جداسازی بین یون ها به مقدار کم شده است. افزایش غلظت اسید سولفوریک در فاز آبی دهنده نخست سبب افزایش و سپس در غلظت های بیش تر سبب کاهش میزان انتقال شد. با افزایش میزان غلظت لیگاند DEHPA در فاز غشایی میزان انتقال کاهش و با افزایش زمان فرآیند میزان انتقال افزایش می یابد. داده های حاصل از این مطالعه نشان می دهد که این فرآیند توانسته است ضریب جداسازی در بین برخی از یون ها را افزایش دهد با این حال گزینش پذیری زیادی در جداسازی نداشته است.

کلیدواژه ها:

انتقال ، غشای پلیمری ، فلزهای واسطه ، بیس (2-اتیل هگزیل) فسفریک اسید ، کیک نیکل- کادمیم ، کیک کبالت