سعیده خردمند - کارشناس ارشد بخش مهندسی راه و ساختمان محیط زیست و محیط زیست ، دانشگاه شیراز
ایوب کریمی جشنی - استادیار ، بخش مهندسی راه ، ساختمان و محیط زیست ، دانشگاه شیراز
پرویز منجمی - استادیار ، بخش مهندسی راه ، ساختمان و محیط زیست ، دانشگاه شیراز

تجزیه بخش آلی زباله در محل دفن زباله به همراه نفوذ آب باران ، مایع آلوده ای به نام شیرابه را تولید می کند که به دلیل دارا بودن ترکیبات سمی و خطرناک ، خطر قابل توجهی برای محیط زیست تلقی می شود. در این تحقیق تصفیه پذیری شیرابه با استفاده از هاضم بی هوازی دو مرحله ای بررسی گردید. حجم مفید هریک از هاضم ها 150 لیتر ، دبی 10 لیتر در روز ، زمان ماند هیدرولیکی 15 روز برای هریک از هاضم ها ، و دما 31 درجه سلسیوس (مزوفیلیک) در نظر گرفته شد . بار آلی سیستم از 0/07 تا 3/4 گرم در لیتر در روز به صورت تدریجی و طی پنج مرحله افزایش داده شد . مقدار COD شیرابه 48552 تا 62150/4 میلی گرم در لیتر و نسبت BOD5/COD آن بیش از 0/7 به دست آمد . در بار آلی 2/2 g/L.day بیشترین حذف COD به میزان 93/59 درصد در مجموع دو هاضم به دست آمد. میزان آمونیاک در سیستم بی هوازی حذف نگردید ، بلکه اضافه شد . غلظت آمونیاک در بار بهینه در مخزن ورودی ، هاضم اول و هاضم دوم به ترتیب 721، 952 و 1054 میلی گرم در لیتر به دست آمد. حداکثر میزان بیوگاز در بار آلی 3/4 گرم در لیتر در روز ، تولید شد و معادل 9/823 و 6/298 لیتر در روز به ترتیب در هاضم اول و دوم بود.

شیرابه ، هاضم بی هوازی ، بیوگاز ، شیراز