محمدرضا مسلمی
منوچهر وثوقی - دانشجوی کارشناسی ارشد ، دانشکده مهندسی عمران - مهندسی محیط زیست ، دانشگاه صنعتی شریف
علی پاک - استاد دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی شریف
محمدتقی جعفرزاده - دانشیار ،دانشکده مهندسی عمران ، دانشگاه صنعتی شریف

یکی از پیامدهای تخلیه فاضلابها و زائدات صنعتی در خاک و منابع آب ، تجمع ترکیبات شیمیایی سمی در خاک و آب زیرزمینی است . تجمع و انتقال این آلاینده ها در محیط زیست تهدیدی جدی برای سلامت انسان و محیط زیست به شمار می آیند. حذف بیولوژیکی ، یک روش مؤثر برای مقابله با این نوع آلودگیها خصوصاً آلودگی های ناشی از هیدروکربن های نفتی و همچنین یکی از امید بخش ترین و اطمینان پذیرترین فناوریهای پاکسازی خاک و آب آلوده به شمار می آید. از این رو هدف از این تحقیق ، بررسی روش درمان بیولوژیکی خاکهای آلوده به آلاینده های هیدروکربنی نفتی و ارزیابی تأثیر شرایط و عوامل عملکردی از جمله دما ، غلظت اکسیژن محلول و pH بر نرخ حذف آلاینده مورد نظر در داخل راکتور طراحی شده می باشد. به علت نرخ تولید و مصرف بالای گازوئیل در ایران و بسیاری از کشورهای دیگر ، این برش نفتی به عنوان آلاینده اصلی انتخاب گردید. همچنین در این تحقیق از تست های TOC و COD به منظور اندازه گیری و بررسی تغییرات غلظت آلاینده در داخل راکتور استفاده شده است. نتایج به دست آمده از آزمایشها نشان می دهد که میکروارگانیسم های بومی جدا شده از خاک پس از گذشت 30 روز قادرند 50 الی 83 درصد از آلاینده مورد نظر را بسته به شرایط عملکردی ، تجزیه و حذف نمایند. در ادامه بر پایه نتایج به دست آمده ، مقادیر بهینه برای پارامترهای دما ، غلظت اکسیژن محلول و pH ، با توجه به مشخصات و شرایط آزمایشگاهی مورد بحث در این تحقیق ، به ترتیب برابر با 35 درجه سانتی گراد ، 4 میلی گرم در لیتر و 7 به دست آمدند.

خاک آلوده ، هیدروکربن های نفتی ، درمان بیولوژیکی ، گازوئیل ، راکتور