معماری حواس رویکردی نو در جهت پیوند معماری پایدار با زیستگاه انسانی به منظور خلق فضای انسانی مبتنی بر ادراک

نقش معماری حواس و بکارگیری حواس انسانی دریک اثرمعماری به عنوان عاملی مهم درجهت یک اثرمعماری پایدار ازاهداف اصلی این مقاله می باشد جهت تداوم درآینده یک اثرمعماری پایدارباید بتواند علاوه برپاسخگویی به مسائل زیست محیطی اقتصادی اجتماعی و ... رضایت مندی مخاطب خویش را جلب نماید لیکن معماری پایدار که امروزه شناخته میشود باتبعیت ازفرهنگ بصرمحور حاکم فاقدتوجه به تمامی حواس مخاطب انسانی خود است و انسان را به عنوان مخاطبی تک حسی شناخه است و توجه خودرا معطوف به حس بینایی و بصری انسان نموده است این امربه دلیل اینکه انسان را ازدرک ابعادمتنوع وجودی انسان باز میداردباعث عدم رضایتمندی مخاطب انسانی و همچنین حس انزوا میگردد و باهدف اصلی معماری که همانا یکپارچه سازی انسان با محیط پیرامون خویش است درتناقض است معماری پایدار می بایست همزان تمامی حس ها را هدایت کند و تصویرما ازخود را با تجربیاتمان ازجهان پیرامون بیامیزد یک معماری پایدار که به معماری همگان با طبیعت معروف است باید انسان را به عنوان مخاطبی چندحسی شناخته و کالبد اورا به عنوان مرکزادراک و آگاهی بپذیرد تا بتواند درابتدا به ایجادتعادل و هماهنگی میان خود وانسان نایل گردد و سپس به هماهنگی ویکپارچه سازی بین انسان معماری و طبیعت بپردازد روش گردآوری اطلاعات دراین مقاله بصورت کتابخانه ای است و رویکردی توصیفی دارد

کلیدواژه ها:

معماری ، حواص ، معماری پایدار ، زیستگاه انسانی ، فضای ادراک