بهسازی بافت های فرسوده شهری با رویکرد پایداری اجتماعی (مطالعه موردی:محله تندیر چیلر ارومیه)

تاقبل ازجریان انقلاب صنعتی تغییرات جوامع شهری بسیاربطئی و نامحسوس بوده و به تبع آن کالبدشهرها نیز بادگرگونی قابل توجهی مواجه نبود همگان با تغییرات اقتصادی اجتماع یو فرهنگی و فناوریهای جدید بافت های شهری باتغییرشکل و شالوده مواجه گردیدند این تحولات درشهرها باعث پیدایش بافتهایی میگردد کهازنظر کالبدی اجتماعی و فرهنگی باهم متفاوت هستند این بافت ها امروزه دچارفرسودگی و پژمردگی حاصل ازاین تحولات و فعالیت ها گشته اند که برنامه ریزی درجهت بهسازی و ارتقاآنها ازجنبههای مختلف را امری ضروری باشد دانست اهمیت دادن به مبحث پایداری اجتماعی محلات راه حل متفاوت مناسبی برایکاهش هزینه های عمومی برای ارتقا و بهسازی و پایدارسازی این محلات به شمار می اید محله تندیرچیلر شهر ارومیه که به عنوان محله موردمطالعه این پژوهش انتخاب شده است نیز درزمره بافتهای فرسوده کشور محسوب میگردد هدف اصلی این تحقیق بررسی بهسازی و ارتقا بافتهای فرسوده با رویکرد پایداری اجتماعی می باشد روش تحقیق ازنوع تحلیلی توصیفی بوده و ابزار پرسشنامه و مطالعات میدانی جهت جمع آوری اطلاعات بکارگرفته شده درتجزیه و تحلیل داده ها ازابزار ونرم افزارهای GIS,SPSS و برای دستیابی به نتایج تحلیلی و بررسی داده ها ازهمبستگی میان داده های آماری استفاده شده است برای اندازه گیی حجم نمونه فرمول کوکران بکارگرفته شده که مقدار آن برابر با 339 نفر بدست آمد

کلیدواژه ها:

بهسازی ، بافت فرسوده ، پایداری اجتماعی ، شاخصهای پایداری اجتماعی ، محله تندیرچی لر