مهدی جهانگیر بلورچیان - اعضای هئیت علمی دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی گیلان
سعید امیدی - اعضای هئیت علمی دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی گیلان
مینو سعادت - مسئول بهداشت حرفه ای کارخانه صنعتی
حنانه خانجانی - دانشجویان رشته بهداشت حرفه ای دانشگاه علوم پزشکی گیلان

سابقه و هدف : آلودگی صوتی در محیط کار مهمترین و مطرح ترین عوامل زیان آور فیزیکی می باشد که عدم رفع آن در محل کار علاوه برکاهش راندمان واحد تولیدی ، کاهش سطح سلامتی جسمی و روانی کارگران شاغل در این بخش رانیز به همراه دارد لذا برآن شدیم که چگونگی توزیع آن را دریک کارخانه تولید لوازم برقی خانگی که دارای 527 کارگر است، اندازه گیری نماییم. روش تحقیق: این مطالعه به روش مقطعی و با اندازه گیری مقدار صدا در کل محوطه کارگا های پرس، گارد ، کارگاه های تفلون و صافکاری آهنی این کارخانه صورت گرفت. اندازه گیری صدا با استفاده از دستگاه صدا سنج با نام KIMO و به مدت 2 روز صورت گرفت. ابتدا نقشه کارگاه ها تهیه شده و برروی نقشه کارخانه به قطعات تقریبا هم اندازه (347 قطعه ) تقسیم گردید و در تمامی نقاطی که امکن اندازه گیری صدا وجود داشت، مقدار صدای موجود اندازه گیری گردید. داده های بدست آمده در شیت هایی که به همین منظور طراحی شده بود وارد و با نسخه 18 نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج : این بررسی نشان داد که در 66.6 درصد از سطح کارگاهها در این کارخانه، اندازه صدابیش از حدمجاز بوده و از میانه کلی 88 دسی بل برخوردار است. در چهار کارگاه فوق اختلاف معنی داری از نظر تفاوت بین قطعات از نظر مجاز بودن مقدار صداوجود دارد (p<0.01) بل برخوردار است. کارگاه تفلون با میانه صدای 85 دسی بل کمترین و کارگاه آهنکاری با میانه صدای 92 دسی بل بیشترین مقدار سروصدا را دارا هستند. نکته قابل توجه این است که در تمامی قسمت های کارگاه آهنکاری صدابیش از حد مجاز بوده و کمترین و بیشترین مقدار صدا در این کارگاه به ترتیب 87 و 103 دسی بل بوده است. نتیجه گیری و بحث: با توجه به موارد فوق اصلاح وضعیت سروهدا در این واحد تولیدی ضروری است زیرا اصلاح مقدار صدا در این کارخانه هم موجب افزایش راندمان کار کارگران گردیده و هم موجب کاهش آسبها و صدمات وارده به آنها می گردد. ضمن اینکه لزوم استفاده از وسایل حفاظت فردی باید آموزش داده شود.

صدا، اندازه گیری، کارخانه، گیلان