بررسی مقدار آلومینیوم باقی مانده ناشی از انعقاد متداول و پیشرفته با استفاده از پلی آلومینیم کلراید (PACL) در آب تصفیه شده

سابقه و هدف : پلی آلومنییم کلراید (PACl) یک منعقد کننده معدنی می باشد که در سالهای اخیر کاربرد زیادی جهت حذف رنگ و کدورت در صنعت تصفیه آب پیدا کرده است. در اثر اضافه نمودن مواد منعقد کننده به آب مقادیری از این مواد در آب حل شده و در آب تصفیه شده نهایی باقی می مانند. آلومینیم نیز یکی از موادی است که در منعقد کننده هایی با پایه آلومینیم ( مثل الوم و PACl ) وجود دارد و مقادیر ناچیزی از آن در آب مشکلات بهداشتی چون آلزایمر و آنسفالوپاتی دیالیزی را موجب می شوند. آژانس حفاظت محیط زیست (EPA) حداکثر غلظت مجاز آلومینیم در آب آشامیدنی را 0/2mg/l تعیین کرده است. انعقاد پیشرفته و صورت اضافه نمودن ماده منعقد کننده اضافی در جهت جذف مواد آلی طبیعی (NOM)، به عنوان پیش سازهای محصولات جانبی گندزدایی (DBP*s) تعریف می شود و به عنوان بهترین تکنولوژی در دسترس جهت تصفیه و حذف این مواد بیان شده است. روش تحقیق : در این مطالعه که برروی آب تصفیه خانه آب اصفهان انجام شده، مقدار آلومینیم باقیمانده در اثر اضافه نمودن PACl در انعقاد متداول و پیشرفته در مقیاس آزمایشگاهی جارتست مورد بررسی قرار گرفت. نتایج : یافته ها نشان می دهد که میانگین آلومینیم باقی مانده در انعقاد پیشرفته بیشتر از انعقاد متداول می باشد، ولی مقدار آلومینیم باقی مانده در این دو مرحله کمتر از حداکثر مجار توصیه شده توسط EPA می باشد. نتیجه گیری و بحث: با توجه به یافته های ارائه شده می توان نتیجه گیری نمود که با بکار گیری فرایند انعقاد پیشرفته با استفاده از PACl نه تنها اهداف اصلی این فرآیندف یعنی بالابردن درصد حذف مواد آلی طبیعی و کدورت ، محقق گردیده است بلکه با چندرین برابر کردن مصرف ماده منعقد کننده در این فرایند، مقدار آلومینیم باقی مانده ناشی از آن کمتر از حداکثر مجاز توصیه شده می باشد.

کلیدواژه ها:

انعقاد متداول ، انعقاد پیشرفته ، آلومینیوم باقی مانده ، DBP ، PACl ، NOM