محمد علی ززولی - عضو هیات علمی دانشکده بهداشت و مرکز تحقیقات علوم بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی مازندران
مریم یوسفی - دانشجوی کارشناسی مهندسی بهداشت محیط دانشگاه علوم پزشکی مازندران

سابقه و هدف : برای حذف رنگ و کدورت موجود در آب خام یا تصفیه نشده از ترکیبات شیمیایی به نام منعقد کننده استفاده می شود که معمولا به دو دسته معدنی و الی تقسیم بندی می شوند. سالیان متمادی در تصفیه خانه های آب سراسر دنیا از جمله ایران از آلوم و کلرورفریک استفاده می گردد. اما یافتن منعقد کننده های جدید ممکن است معایب اینها را نداشته باشد، لذا هدف از این مقاله معرفی منعقد کننده های جدید و معرفی مزایا و معایب آنها و امکان بکارگیری در تصفیه آب می باشد. روش تحقیق : این مقاله به صورت مروری با استفاده از کتب و مقالات علمی گرد آوری شده است. نتایج : پتاسیم فرات ((K*2FeO*4) یکی از منعقد کننده های جدید است که توانایی گندزدایی و از بین بردن میکروارگانیسم ها و اکسیداسیون ناخالصی های آلی و معدنی را دارد و همچنین می تواند ذرات کلوئیدی و معلق را حذف نماید. کمپوزیت پلیمر آلومینیوم - سیلیکات (PASIC) نیز از دیگر منعقد کننده های جدید معدنی برای تصفیه آب می باشد، که در مقایسه با PAC از کارایی بالاتری برخوردار است. پلی فریک سولفات (PFS) نیز از دیگر منعقد کننده های مناسب برای تصفیه آب می باشد و از دیگر کواگو لانت های جدید تیتانیوم می باشد که با ساختارهای متنوع در فرایندهای مختلف تصفیه آب گسترش داده شده است. نتیجه گیری و بحث: هرکدام از این مواد از شرایط و ویژگی های خاصی برخوردارند که برای جایگزین کردن این مواد بجای منعقد کننده های رایج نیاز به مطالعه هرچه بیشتر در مورد آنها و مقایسه با یکدیگر است که پیشرفت تصفیه را در پی خواهد داشت.

منعقد کننده ، گندزدا، تصفیه ، آب، پتاسیم فرات ، PASIC، PFS ، تیتانیوم