رقیه نوروزی - مربی گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی گلستان
سعید عزیزیان - استاد گروه شیمی ، دانشکده شیمی ، دانشگاه بوعلی سینا همدان
محمد هادی مهدی نژاد - استادیار گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی گلستان
علی ظفرزاده - کارشناس مهندسی بهداشت محیط

سابقه و هدف : سیاندی یک ماده سمی است ورود این ماده به محیط زیست مخاطرات زیادی را به همراه دارد . هدف از انجام این تحقیق بررسی حذف سیانید از محیط های آبی با استفاده از نانو جاذب هیدروکسی آپاتیت مغناطیسی می باشد روش تحقیق : در این تحقیق نانو ذرات هیدورکسی آپاتیت مغناطیسی به روش هیدروترمال سنتز و کارایی حذف سیانید در سیستم نا پیوسته مطالعه شد. تاثیر عوامل موثر در فرآیند شامل PH، غلظت اولیه سیانید، غلظت نانو ذرات هیدروکسی اپاتیت مغناطیسی و زمان تماس مورد بررسی قرار گرفت. داده های حاصل از تحقیق با مدل لانگمیر و فروند لیخ و داده های سینتیک با مدل های شبه درجه یک ، شبه درجه دو و شبه اصلاح شده تطبیق داده شد. نتایج : با افزایش PH از 4 به 10 در غلظت 50 میلی گرم بر لیتر سیانید، غلظت 0/5 گرم بر لیتر نانو ذرات هیدروکسی اپاتیت مغناطیسی و زمان تماس 120 دقیقه ، کارایی حذف از 92/2 به 62/2 درصد کاهش یافت. درهمین شرایط با افزایش غلطت دوز جاذب از 0/1 به 0/8 گرم بر لیتر و کاهش غلظت سیانید از 75 به 10 میلی گرم بر لیتر کارایی حذف به ترتیب از 42/6 به 100 درصد و از 48/1 به 93/2 درصد افزایش یافت. جذب یونهای سیانید برروی جاذب مغناطیسی با مدل لانگمیر (0/998= r *2 ) و سینتیک جذب سیانید با مدل درجه دو کاذب (0/999= r *2 ) بهتر توصیف شد. نتیجه گیری و بحث : کارایی حذف سیانید با زمان تماس و مقدار جاذب رابطه مستقیم با غلظت اولیه سیانید و PH رباطه معکوس داشت. ترکیب تکنولوژی جداسازی معناطیسی با فرآیند جذب یک فناوری سریع ، کارآمد و مقرون به صرفه است که می تواند آلاینده ها را دریک دوره کوتاه بدون تولید آلاینده های ثانویه از فاضلاب دفع نماید.

جذب، نانو ذرات، هیدروکسی آپاتیت مغناطیسی ، سیانید ، محیط های آبی