علی اصغر نجف پور - استادیار گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مشهد
حسین علیدادی - دانشیار گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مشهد
عباس صادقی - استادیار گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مشهد
جبیب الله اسماعیلی - دانشیار گروه آمار زیستی ، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مشهد

سابقه و هدف : آرسنیک یکی از عناصر سمی و متداول است که عمدتا توسط آب در محیط انتقال می یابد. حضور آرسنیک در اب آشامیدنی از نگرانیهای اصلی بسیاری از تامین کنندگان آب در جهان است. بنابراین در این مطالعه جذب زیستی آرسنیک توسط ساکاروماسیس سرویسیه (مخمر نام ) غیر فعال به عنوان یک جاذب زیستی ارزان قیمت از محیط آبی انتخاب گردید. روش تحقیق : این بررسی یک مطالعه تجربی در مقیاس آزمایشگاهی بوده که برروی 243 نمونه سنتیک براساس روش های آماری در یک سیستم ناپیوسته انجام گردید. در این مطالعه اثر فاکتور های زمان تمامس (120،60،30،15،5 دقیقه و 24 ساعت )، ph و (7،5 و 9) ، غلظت آرسنیک ( 750،500،250،100و 1000 میکروگرم در لیتر ) و دوزهای جاذب (2.5،1،0.5 و 5گرم در لیتر ) بررسی شد. در نهایت ، سنتیک جذب و ایزوترمهای تعادلی ماده جاذب مورد بررسی قرار گرفت. نتایج : ساکارومایسس سرویسیه غیر فعال در PH برابر با 5، مقدار جاذب زیستی 1g/L و غلظت اولیه فلز 100g/L دارای 89/49% حذف آرسنیک است. ماکزیمم جذب پس از مدت زمان 60 دقیقه مشاهده گردید. سینتیک جذب از مدل مرتبه دوم با حداکثر 0/999 =2*R پیروی می کند. نتیجه گیری و بحث : نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که با افزایش PH محلول کارآیی جذب آرسنیک کاهش می یابد و PH بهینه در محدوده 5 می باشد. کارایی حذف آرسنیک با افزایش جرم ساکارومایسس سرویسیه تا محدوده 1 گرم درلیتر افزایش و اما با افزایش غلظت اولیه آرسنیک کاهش می یابد. حداکثر جذب درهمان 15دقیقه اول واکنش مشاهده گردید.

سنتیک جذب، آرسنیک، محلولهای آبی، ساکارومایسس سرویسیه غیر فعال، جذب زیستی