بررسی امکان استفاده از دمای سطح زمین در برآورد بیشینه و کمینه تبخیر - تعرق مرجع منطقه ای

در سال های گذشته مدل های متعددی به منظور تعیین تبخیر - تعرق مرجع بر اساس اطلاعات ایستگاه های هواشناسی عرضه شده است. این مدل ها به روش های نقطه ای و محلی شناخته شده اند که داده های جوی و زمین مورد نیاز آنها از سطح محدودی جمع آوری می گردند و نتایج آنها فقط برای محدوده نزدیک ایستگاه ها قابل کاربرد است. در صورتی که تراکم ایستگاه های زمینی در حد قابل قبول باشد، می توان با روش های زمین آماری، نتایج نقطه ای و محلی را به صورت منطقه ای مورد استفاده قرار داد. با توجه به تراکم کم ایستگاه های زمینی، روش های سنجش از دور توسط ماهواره ها به عنوان یک وسیله جمع آوری داده های زمینی در سطح وسیع شناخته شده اند.