حسین بشری - استادیار گروه مرتع و آبخیزداری دانشکده منابع طبیعی دانشگاه صنعتی اصفهان

ارزیابی و پایش بیابانزایی در مراتع معمولا به شکل توصیفی و بر مبنای تئوری توالی و یا ارزیابی گونه های گیاهی خاصی بوده است. چرای دام در بسیاری از مناطق خشک و نیمه خشک باعث کاهش عملکرد اکوسیستم های مرتعی گردیده و سبب تشدید روند بیابانزدایی گردیده است. برخی از محققان مدلی کاربردی برای پایش و ارزیابی کمی بیابانزایی بر اساس چارچوب تلنگر انتقال، ذخیره و تولید پیشنهاد نموده اند.