ناصر درستی - کارشناس ارشد سازه دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب
عباس اکبرپور نیک قلب - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب
نقدعلی حسین زاده - عضو هیات علمی پژوهشگاه زلزله

جداسازی لرزه ای روشی است که ساختمان را در برابر خطرات ناشی از نیروهای زلزله توسط مکانیسمی که انتقال شتاب افقی به سازه را کاهش می دهد محافظت می نماید. در این مقاله اثر عمده جداگر لرزه ای پاندولی اصطکاکی در کاهش برش پایه، شتاب، تغییر مکان جانبی نسبی و انرژی سازه مورد بررسی قرار می گیرد. 2 سازه 7 و 15 طبقه (سازه های میان مرتبه و بلند مرتبه) برای دو حالت با پایه گیردار و با جداساز پاندولی اصطکاکی مدل سازی شده اند. مدل های فوق تحت زلزله های نورثریج، ویکتوریا و کپ مندوسینو به وسیله نرم افزار PERFORM 3D آنالیز غیرخطی تاریخچه زمانی گردیده اند. نتایج نشان می دهند جداگرهای پاندولی اصطکاکی در اکثر موارد جابجایی پیشینه بام را نسبت به سازه های با پایه گیردار کاهش می دهند. همچنین برش پایه و شتاب در سازه های با جداساز پاندولی اصطکاکی نسبت به پایه گیردار کاهش چشم گیری دارند. نتایج حاکی از آن است که عموماً استفاده از این ایزولاتورها با توجه به کاهش حداکثر انررژی خروجی سازه نسبت به پایه ثابت مفید واقع شود.

جداگر لرزه ای، سیستم پاندولی اصطکاکی، نرم افزار PERFORM 3D، آنالیز غیرخطی تاریخچه زمانی