بررسی نقش آموزش خلاقیت در هویت بخشی به کیفیت فضای آموزشی

روح آدمی تشنه خلق آثار هنری است و برای خلق هنر ذات هر انسانی آماده و پذیرای چنین دگرگونی می باشد؛ اما آنچه مهم است آن است که گاه شرایط به گونه ای فراهم می باشد که انسان قادر به ارائه این نبوغ می گردد و گاه شرایط مختلف جسمی، اجتماعی، فرهنگی و ... او را از این حرکت باز می دارد. تنها معمار است که می بایست استقلال ذهنی خود را به صورت چند بعدی نشان دهد و در این مسیر می بایست راه را بشناسد تا با شناخت درست در آن گام بردارد. در این راه گاه فرد دیوانه وار اصول حاکم را می شکند و ایده های خلاقانه او می تواند برای عام بدیع بوده و مورد پذیرش عموم قرار بگیرد و برای مخاطبانش دلپذیر باشد، گاهی تنها برای ذهن خلاق طراح بدیع بوده که آن نیز نوعی خلاقیت به شمار می آید. این مقاله سعی دارد تا با تحلیل نمونه های موردی در میان دانشجویان ایرانی به بررسی عوامل مؤثر در هویت بخشی به فضای معماری بپردازد که یکی از این عوامل می تواند آموزش خلاقیت باشد... در طی فرایند تحقیق این سوالات مطرح است که چه عوامل تأثیرگذاری دانشجو را از رسیدن به مسیر نهایی منحرف می سازد، آیا خلق این اثر تحت تأثیر اقلیم بر هویت خود افزوده است یا سنت ردی از خلاقیت بر آن نهاده است و عوامل متعدد دیگر که همه اینها راه را پیچیده تر و رسیدن به هدف را دشوارتر می سازند. برای نیل به این هدف با ارائه پرسشنامه در میان دانشجویان معماری می توان به شناختی کلی رسید. شناختی که بر مبنای آن می توان راهکارهایی را جهت افزایش خلاقیت نتیجه گرفت.

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، فضای آموزشی ، هویت بخشی ، معماری