شکیبا کولیوند - دانشجوی کارشناسی ارشد پژوهش اجتماعی
محمد رحیقی یزدی - دانشجوی کارشناسی ارشد پژوهش اجتماعی

زنان بعنوان نیمی از جمعیت می توانند نقشی سازنده و تأثیرگذار در روند پیشرفت، تکامل و توسعه جامعه داشته باشند؛ اما همواره در طی قرون متمادی علی رغم فعالیت در عرصه های مختلف، مورد کم توجهی قرار گرفته اند؛ چه در درون چارچوب خانواده به لحاظ حقوقی - اقتصادی و چه در سطح جامعه، نسبت به آنان عموماً بی توجهی صورت گرفته است. از طرفی، شهر و بنا بستری مناسب برای تجسم بخشی از باورهای انسانی و توجه به تکثرگرایی و اجتناب از تبعیض های اجتماعی، جنسیتی، سنی، نژادی و غیره است. برنامه ریزی و طراحی شهری در صورت توجه به نیازها و تفاوت در نیازها، موقعیت ها و اهداف فردی و از طرفی، توجه به موانع محدودکننده آنها، می تواند به همه شهروندان به خصوص زنان بعنوان گروه های حاشیه ای توجهی برابر داشته باشد. از طرفی، رویکرد جنسیتی در طراحی شهری، می تواند به نوعی عدالت شهری را مهیا سازد. در این مقاله سعی بر مرور مبانی نظری در طراحی شهری داشته و جایگاه زنان در این رویکردها را مورد بازبینی قرار داده و به نوعی سعی بر آن است تا راهکارهایی را برای بهبود طراحی های شهری و برقرار ساختن تناسب بین نیازهای زنان و طراحی های فضاهای شهری ارائه دهد.

طراحی شهری، مدیریت شهری، قرارگاه رفتاری، زنان