حسین حمزوی - عضو هیئت علمی تمام وقت گروه معماری،معاونت فنی وعمرانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد لامرد

درمراحل اولیه رویارویی معماران با مسأله پایداری،تنها منطق همسازی با طبیعت مورد توجه قرار گرفت که خود مساله فقط طبیعت ومحیط زیست جهانی ونیز حفظ اثر معماری در سیستم اکولوژی جهانی را بارویکردهای معماری وپایدار ماندن انرژی در زمین را شامل می گردد.باتوجه به گسترش لطمات زیست محیطی در سال های اخیر وبحران انرژی،دردگاه معماری همساز با محیط طبیعی رواج پیدا می کند.در این راستا تجزیه وتحلیل زیست محیطی ساختمان از دیدگا های گوناگونی قابل توجه است که می توان مسائل داخلی ساختمان،استفاده از نور،کنترل حرارتی و... را برشمرد.ترفندهای عملی همسازکردن معماری با طبیعت ومحیط زیست که اکثرا از ذهن خلاق معماران علاقمند نشأت گرفته است که اهدافی را دنبال می کنند بعضی از این اهداف عبارتند از:صرفه جویی در مصرف انرژی واستفاده از منابع تجدید وپاک،صرفه جویی در منابع ومصالح تجدیدناپذیر،محترم شمردن بستن طرح،استفاده مناسب از شرایط اقلیمی هرمنطقه،استفاده از مصالح بومی و...بخش اول مقاله حاضر رویارویی معماران با مساله پایداری،رابطه تنگاتنگ میان معماری وفرهنگ را مورد بحث قرار می دهد.دربخش بعد راهکارهای پایداری در معماری وشهرسازی پایدار به تفکیک مورد بررسی قرار می گیرد.

پایداری،معماری پایدار،فرهنگ،معماری مدرن،شهرسازی پایدار