سینا قاضی زاده - کارشناسی ارشد معماری

همواره قابل لمس ترین آسایش در یک مکان مسکونی آسایش اقلیمی آن است.در معماری بومی وسنتی اقلیم گرم وخشک ایران به کرات شاهد ساختمان های همسو بااقلیم هستیم که بدون استفاده از هیچ گونه دستگاه تهویه الکتریکی یامکانیکی و تنها بااتکا به سیستم های غیرفعال خورشیدی مانند استفاده از سایه بانهای باعمق مناسب،ایجاد انواع سایه اندازی ها بردیواره های خارجی بوسیله پوشش گیاهی یا جان پناه ها،جهت گیری مناسب نسبت به خورشید،افزایش یا کاهش سطح خارجی ساختمان وبسیاری راهکارهای هوشمند دیگر بهترین شرایط آسایش را برای ساکنین فراهم می آورده اند.در چند سال گذشته شاهد الگوبرداری های نامناسب از معماری سنتی همسو با اقلیم پرم وخشک ایران در پوششی مدرن بوده ایم.سؤال پیش رو این است که چگونه می توان برتری های اقلیمی معماری سنتی خود را بامعماری مدرن و وارداتی،در اقلیم گرم وخشک ایران در عین گوناگونی فرهنگی واجتماعی شهرهای تحت نفوذ،ترکیب کرد؟فرضیه مطرح در این مقاله این است که اگر بتوان تمام موارد اقلیمی را با توجه به عرض جغرافیایی هرمنطقه بازشناخت،پس می توان پایداری را در ساختمان های ساخته شده تحت تأثیر این دانش اقلیمی باز جست.هدف اصلی دراین تحقیق بررسی تأثیر اقلیم گرم وخشک بر شکل ساختمان در این اقلیم می باشد چرا که شرایط اقلیمی در کنار دیگر عوامل مؤثر بر طراحی از مهمترین المان های مؤثر در شکل گیری ساختمان ها وملموس ترین روش رسیدن به پایداری بشمار می آید.درواقع ساختمان ها و در نتیجه شهرها و عملکرد آنها همواره از عناصر و اقلیمی متأثر بوده وهستند.تا قبل از پیدایش مگاسیتی ها(ابرشهرها)تنها عوامل اقلیمی شامل تابش،دما،رطوبت؛باد؛بارندگی،پوشش گیاهی و توپوگرافی را شامل می شد.با پیدایش جنگل های انبوه از بتن و فولاد(بار شهرها)تمام عوامل اقلیمی تحت تأثیر قرار گرفتند.

شکل گیری،ساختمان،اقلیم،پایداری