هدف اصلی این تحقیق، بررسی وجود یا عدم وجود رابطه کوتاه مدت و بلندمدت بین نوع نظام ارزی و رشد اقتصادی در کشور ایران می باشد. از ره یافت آزمون کرانه هابه مدل خود رگرسیونی با وقفه های توزیعی و آزمون دولادو، بنرجی و مسترز برای بررسی وجود یا عدم وجود روابط بلندمدت و کوتاه مدت بین متغیرها با استفاده از داده های سالیانه ۱۳۸۹-۱۳۴۵ پرداخته شده است. نتایج بیانگر عدم وجود رابطه بلند مدت و کوتاه مدت بین نظام ارزی و رشد تولید ناخالص داخلی در مدل های رگرسیونی با متغیر نرخ ارز اسکی می باشد. به علت وجود رابطه هم خطی بین متغیر نرخ ارز اسمی و نقدینگی نرخ ارز واقعی با نرخ ارز اسمی جایگزین شد که نتایج برآورد نشان دهنده وجود روابط بلندمدت و کوتاه مدت بین نظام ارزی و رشد ناخالص داخلی نمی باشد، بنابراین تغییر نظام ارزی نمی تواند لزوما عامل محرک رشد اقتصادی در کشور باشد ولی با تمرکز بیشتر بر روند بهبود نرخ ارز واقعی در کشور امکان تاثیرگذاری تغییر در نظام ارزی بر رشد اقتصادی محتمل می گردد.