مبلمان در معماری داخلی بومی ایران و قابلیت انتقال ویژگیهای آن به معماری امروز

ویژگی های متفاوت انسان ها در گذر زمان، سبب تحول در محیط و علوم مختلف و به خصوص معماری شده است. معماری در طول این تحولات در دوره های مختلف توانسته به سطوح مختلفی از تطابق با ویژگی های انسان ها برسد. معماری داخلی بومیایران که دارای خصوصیاتی است که ناشی از انسان مداری و برخی خصوصیات اسلامی آن بوده و به خصوص در مبلمان داخلی فضاهای مسکونی به وضوح تجلی یافته است. چیستی این ویژگی ها و اینکه آیا می توان با توجه به سبک زندگی ایرانی آن ها را درطراحی مبلمان داخلی مسکن امروز به کار برد، سؤال این تحقیق است. مقاله ی حاضر با ارائه ی یک دسته بندی از این مبلمان هاو تبیین خصوصیات هریک از آن ها، نشان می دهد از آنجایی که با توجه به درونگرایی معماری ایرانی در اکثر نقاط کشور، در طراحی مبلمان داخلی مسکونی نگاه مناسبی به ویژگی های انسانی و قابلیت های فضایی مبلمان وجود داشته است، می توان آن ویژگی ها را در معماری داخلی امروز نیز به کار برد. ضمن در این راه توجه به تفاوت های زمانی از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده ونباید مورد غفلت قرارگیرند. مقاله ی حاضر از نوع پژوهش های نظری-بنیادی بوده و به روش تفسیری-تاریخی پژوهش شده است. همچنین روش جمع آوری اطلاعات به طریق مطالعات کتابخانه ای و میدانی بوده است.

کلیدواژه ها:

مبلمان ، معماری ایرانی- اسلامی ، معماری داخلی ، انسان مداری ، نیازهای انسان ، درونگرایی