آذر ماکنالی - مرکز تحقیقات کشاورزی صفی آباد، دزفول
پرویز شیمی - موسسه گیاه پزشکی کشور، تهران

به منظور بررسی کنترل شیمیایی علف های هرز ماش، آزمایشی طی سال زراعی 91-1390 با 8 تیمار در سه تکرار در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی، در اراضی مرکز تحقیقات کشاورزی صفی آباد دزفول اجرا گردید. تیمارهای علف کش شامل: 1- کاربرد تریفلورالین - EC48% با نام تجارتی ترفلان، به میزان 2 لیتر در هکتار، مخلوط با خاک 2- کاربرد پیش رویشی تریفلورالین بمیزان 2 لیتر در هکتار، بلافاصله پس ازسمپاشی آبیاری 3- کاربرد پس رویشی اکسی فلورفن - EC24% با نام تجارتی گل به میزان 1/5 لیتر در هکتار در اوایل رشد علف های هرز 4- کاربرد پس رویشی اکسی فلورفن به میزان 2 لیتر در هکتار در اوایل رشد علف های هرز 5- کاربرد پس رویشی ایمازتاپیر SL10% 5 لیتر روغن سیتوگیت در هکتار در اوایل رشد علف های هرز 6- کاربرد پس رویشی ایمازتاپیر به میزان 1 لیتر در هکتار 7- کاربرد پیش رویشی پندیمتالین EC33% 3 با نام تجارتی استومپ به میزان 3/5 لیتر در هکتار 8- شاهد بدون علاف هرز بود. ارزیابی از آزماایش پس از اعمال تیمارهای علف کش شامل: شمارش تعداد علف های هرز به تفکیک گونه، یک ماه پس از اعمال آخرین تیمارعلف کش، توزین زیست توده علف های هرز به تفکیک گونه در پایان فصل رشد و توزین عملکرد دانه ماش. نتایج آزمایش نشان داد که، بین تیمارهای مختلف علف کش، از نظر کنترل تراکم علف های هرز، زیست توده علف های هرز، افزایش عملکرد ماش و نیز درصد افزایش عملکرد، به ترتیب کاربرد علف کش پندیمتالین به میزان 3/5 لیتر در هکتار به صورت پیش رویشی، علف کش اکسی فلورفن به میزان 1/5 لیتر درهکتار بصورت پس رویشی مناسب تر بوده وتوصیه می گردند.

ماش، علف هرز، علفکش، عملکرد