بررسی تداخل دارویی کولشی سین و آسیپرین با پروتئین آلبومین سرم انسانی به روش داکینگ

سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,668

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

IBIS04_072

تاریخ نمایه سازی: 14 شهریور 1393

چکیده مقاله:

آلبومین سرم انسانی مهم ترین هدف برای بسیاری از داروها در بدن انسان است. کولشیسین یکی از آلکالوئیدهای طبیعی است که در انسان کاربرد دارویی دارد. هم چنین آسپیرین نیز به عنوان یک ملکول شیمیایی کاربردهای دارویی متنوعی در انسان دار د. هدف این مطالعه برسی تداخل ات ناشی از مصرف هم زمان این دو دارو است. به گونه ای که اثر تداخل به وجود آمده ناشی از مصرف هر یک بر دیگری تعیین گردد. در این مطالعه از طریق آنالیز کامپیوتری محل اتصال و تمایل اتصال کلشیسین و آپپیرین به آلبومین سرم انسانی بررسی گردید. ساختار کریستالوگرافی آلبومین سرم انسانی با قدرت تفکیک 2.43 آنگسترم از دیتابیس PDB دریافت گردید. نرم افزار AutoDock 4 با روش امتیاز دهی Genetic جهت انجام مطالعات داکینگ استفاده شد. قبل از شروع عملیات داکینگ ساختار پروتئین و لیگاندها آماده سازی شده و به ملکول ها بار الکتریکی اضافه شد. شبیه سازی کامپیوتری داک گذاری در محیط آبی صورت پذیرفت. اطلاعات بدست آمده حاصل از داکینگ نمایان گردید که میزان اتصال آپپیرین به آلبومین سرم انسانی برابر-4.39 kcal/mol و تمایل اتصال کلشیسین به آلبومین سرم انسانی معادل -6.1 kcal/mol و همچنین کمپلکس HSA-AS به کلشیسین برابر -6.04 kcal/mol و در نهایت تمایل کمپلکسHSA-COL به آپپیرین معادل -14.84 kcal/mol است. مبتنی بر انرژی بدست آمده از محاسبات داکینگ این مطالعه بیان میدارد که اتصال آسپیرین به آلبومین سرم انسانی اثر معنی داری در اتصال کولشی سین به آلبومین سرم انسانی ندارد. همچنین بر اساس تغییرات کنفورماسیونی که پس از اتصال کولشیسین به آلبومین سرم انسانی ایجاد میگردد تمایل اتصال این پروتئین به آسپیرین افزایش معنی داری نشان میدهد. این مطالعه بیان میدارد تجویز کولشیسین باید قبل از آسپیرین صورت پذیرد.

نویسندگان

معصومه وحید زاده

گروه زیست شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز گروه

ابراهیم ترکتاز

بیوتکنولوژی، دانشکده علوم و فناوریهای نوین ،دانشگاه اصفهان

محسن قرنفلی

گروه زیست شناسی، دانشگاه علم و فرهنگ