اثر تراکمهای مختلف کاشت بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت سینگل کراس 704 تحت شرایط تنش خشکی در شهرستان کرمانشاه

یکی از مهم ترین عواملی که باعث کاهش تولید گیاهان زراعی در مناطق خشک و نیمه خشک می شود کمبود آب در مراحل رشد است. بنابراین افزایش عملکرد ذرت مستلزم شناخت روش های مدیریتی مناسب است که از جمله این روش ها می توان به انتخاب تراکم مناسب و رژیم های مناسب آبیاری اشاره نمود.لذا به منظور بررسی اثر تراکمهای مختلف کاشت بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت سینگل کراس 704 تحت شرایط تنش خشکی،آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در اردیبهشت 1391 در مرکز آموزشی پژوهشی دانشگاه آزاد کرمانشاه اجرا گردید. در این آزمایش تنش کمبود آب از طریق تنش قطع آب در مراحل رشد رویشی به عنوان عامل اصلی در چهار سطح شامل قطع آبیاری در مرحله هشت برگی، دوازده برگی، ظهور گل تاجی و آبیاری مطلوب و تراکم ذرت در سه سطح 70200 بوته در هکتار (فاصله بوته بر روی ردیف 14/5 سانتی متر)، 78500 بوته در هکتار (فاصله بوته بر روی ردیف 17 سانتی متر) و 92000بوته در هکتار(فاصله بوته بر روی ردیف 14/5سانتی متر) در کرت های فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که عدم آبیاری در مرحله ظهور گل تاجی در مقایسه با سایر تیمارها اثر کاهنده بیشتری بر عملکرد دانه و شاخص برداشت دارد. بیشترین و کمترین عملکرد دانه به ترتیب مربوط به تیمار آبیاری مطلوب با تولید 11750 کیلوگرم در هکتار و تیمار عدم آبیاری در مرحله ظهور گل تاجی با تولید 7887کیلوگرم در هکتار بود. با افزایش تراکم عملکرد دانه، شاخص برداشت کاهش یافتند. تیمار تراکم 70200 بوته در هکتار و آبیاری مطلوب با تولید 12880 کیلوگرم در هکتار در بالاترین سطح قرار گرفت و تیمار تراکم 92000 بوته در هکتار و تنش خشکی در مرحله ظهور گل تاجی با تولید 6531 کیلوگرم در هکتار در پایین ترین مرتبه بود. تنش کمبود آب در هر مرحله از رشد ذرت بویژه مرحله ظهور گل تاجی باعث افت قابل توجهی در عملکرد شد و زمانی این افت، افزایش بیشتری یافت که تراکم بوته نیز افزایش یافت.

کلیدواژه ها:

تنش خشکی ، تراکم ، عملکرد و اجزای عملکرد ، ذرت