مجتبی قدیری معصوم - استاد جغرافیای انسانی دانشگاه تهران، تهران
سودابه سرایی - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه خوارزمی، تهران

گسترش فناوریهای اطلاعاتی و ارتباطی، علیرغم مزایای بیشمار، پیامدهای منفی نیز دارد. شکاف دیجیتالی به عنوان مشکلی غیرقابل اجتناب در ذات ICT نهفته است. در این پشوه منظور از شکاف دیجیتالی تفاوت در میزان دسترسی و استفاده و مهارت در بکارگیری ICT در میان گروههای مختلف است. تحقیق حاضر یک مطالعه کاربردی است که به روش کتابخانهای و میدانی و با هدف بررسی نق فاکتورهای اقتصادی در شکاف دیجیتالی روستاهای استان گیلان انجام گرفته است. جامعه آماری شامل روستاییان ساکن در روستاهای برخوردار از ICT است که 338 نفر ساکن در 59 روستا بعنوان نمونه با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونه گیری تصادفی خوشهای چند مرحلهای، انتخاب شدند. برای جمع آوری دادهها، پرسشنامهای محقق ساخته طراحی که پایایی و روایی آن مورد آزمون و تأیید قرار گرفت. فاکتورهای اقتصادی در دو بعد فردی و منطقهای ارزیابی شدند. در بعد فردی گروههای مختلف شغلی و درآمدی بررسی شدند. در بعد منطقهای، روستاهای مورد مطالعه از نظر توسعه اقتصادی ارزیابی و گروه بندی شده و شکاف دیجیتالی در گروههای مختلف بررسی شد. نتایج نشان داد که وجود شکاف دیجیتالی در بین گروههای مختلف شغلی محرز است ولی میزان درآمد تاثیری در میزان برخورداری از ICT نداشت. همچنین شکاف دیجیتالی در بین روستاهای با سطوح مختلف توسعه یافتگی تآیید نگردید

شکاف دیجیتالی، ICT روستایی، مثلفههای اقتصادی، گروههای شغلی، گروههای درآمدی، استان گیلان