بررسی رابطه بین رضایت شغلی در سازمان و نشاط اجتماعی

سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 610

فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

EME02_478

تاریخ نمایه سازی: 14 شهریور 1393

چکیده مقاله:

امروزه بیش از هر زمان دیگری مشخص شده است که رشد و توسعه سازمان ها و در پی آن یک جامعه و کشور در گروی استفاده صحیح از نیروی انسانی است. اگرچه با حضور در عصر الکترونیک نوع فعالیت انسانی تغییر شکل یافته اما نقش به یقین تعیین کننده انسان به عنوان حاکم سازمانی همچنان مستدام خواهد بود. اصولا نیروی انسانی و سازمان متکی به یکدیگرند و هر یک به نحوی از انحاء به دیگری نیاز داشته و در موفقیت یکدیگر موثرند و فصل مشترک موفقیت فرد و سازمان است که موفقیت یک جامعه را رقم می زند. بنابراین نیروی انسانی مستحق انگیزش و خشنودی شغلی می باشد. انگیزش حاصل نیاز و نیاز اساس انگیزش می باشد. ناگفته پیداست که در میان نیازها و امیال گوناگون بشری میل به نشاط فردی و اجتماعی در زمره آندسته از امیال فطری قرار می گیرد که در صورت پاسخگویی به آن در محیط عمومی جوامع شاهد توفیقات عظیم بشری خواهیم بود. البته مدیریت عالمانه و آگاهانه این امیال در مسیر ترقی تا حدی برخاسته از بازنگری خود فرد و خانواده او و بخش بزرگتر آن از طریق برنامه ریزی و تصمیم گیری های شایسته و مدبرانه سازمان ها میسر می باشد. محیط کار هر انسانی خانه دوم اوست. ساده پیداست که این محیط نیز باید برآورنده حداقلی از نیازهای روحی و روانی افراد باشد. هرچند که اشتغال فرد در سازمان به ظاهر به بعد اقتصادی معیشتی انسان ها مربوط می شود ولی با بعد فردی، خانوادگی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی آنان نیز ارتباط تنگاتنگی دارد. امروزه در هر کشوری هزاران هزار حرفه و شغل وجود دارد که افراد از آن طریق امرار معاش می نمایند اما آنچه که همواره مورد توجه روانشناسان و اندیشمندان علوم اجتماعی و رفتاری بوده، رضایت شغلی افراد و آثار این رضایت در روحیه آن ها و بازدهی کارشان می باشد.فردی که از شغل خود ناراضی گردد دچار سرخوردگی شده، کارش بی نتیجه خواهد ماند و جامعه نیز از این رهگذر دچار آسیب خواهد شد. باید بدانیم که بخش اعظم افراد یک جامعه را مدیران، کارکنان و مراجعین سازمان ها تشکیل می دهند و کارکنانی که به خوبی به آنها توجه نمی شود به ارائه خدمت خوب به سایرین پایبند نیستند و این رضایت یا نارضایتی همواره در حلقه سازمان، فرد، ارباب رجوع و جامعه دور می زند. در این مقاله سعی خواهد شد تا ضمن بیان مبانی نظری مرتبط به بیان تاثیر متقابل رضایت شغلی و نشاط اجتماعی و در نتیجه آن توسعه اقتصادی و اجتماعی پرداخته شده و با بحث و نتیجه گیری در این خصوص به ارائه پیشنهادات اجرائی بپردازیم.

نویسندگان

مریم متقی

کارشناسی ارشد، علوم اجتماعی عضو علمی دانشگاه پیام نور شهربابک

مژگان متقی

کارشناسی ارشد، مدیریت دولتی، دانشگاه آزاد سیرجان

حسین عباسی

کارشناسی ارشد، مدیریت دولتی، دانشگاه آزاد کرمان